Πριν λίγες μέρες, έπεσε στην αντίληψη μου το φύλο της
εφημερίδας που εκδίδει ο όμιλος Πλατρειθιά.
Σε αρθρίδιο
ανώνυμου (πλην γνωστού) γίνεται πάλι
έμμεση αναφορά στο όνομα μου συνδέοντας με κάποιον Διομήδη Παπαδόπουλο που
έκανε καταγγελίες σε κάποιους.
Ε λοιπόν
μάθετε όλοι οι Πλατρειθιώτες και οι όποιοι λίγοι Θιακοί γενικότερα, ότι καμία απολύτως σχέση δεν έχω με τον
υπαρκτό ή ανύπαρκτο Διομήδη Παπαδόπουλο
ούτε βέβαια με οποιονδήποτε άλλο ανωνύμως καταγγέλλοντα!!
Κάποιος που
τόλμησε να περάσει έξω από το σπίτι μου και να φωνάζει «ρουφιάνε Διομήδη».
γλίτωσε μεν το ξύλο γιατί έτρεξε, δεν γλίτωσε όμως την φυσικά επώνυμη καταγγελία του ως βλαπτικού κοινωνικού παράσιτου!.
Ας μάθει
λοιπόν ο καθείς ότι είμαι ιδεολογικά,
κάθετα αντίθετος προς τα ανώνυμα κείμενα είτε αυτά είναι άρθρα ή επιστολές
είτε είναι καταγγελίες ή αναφορές και φυσικά το έχω αποδείξει πλειστάκις.
Ουδέποτε κατήγγειλα ανέφερα ή
έγραψα κάτι χωρίς αυτό να φέρει φαρδιά πλατειά την υπογραφή μου.
Και ξέρετε
γιατί; Γιατί «δεν φοβάμαι τίποτα δεν
πιστεύω σε τίποτα, είμαι ελεύθερος», αυτό το είπε ο Ν. Καζαντζάκης αλλά με
εκφράζει απόλυτα.
Δεν φοβήθηκα
τους βυθούς, τα κατάβαθα της γης, τα βάραθρα, τον αέρα, τις ζούγκλες, τον
πανίσχυρο πρόεδρο της Ομοσπονδίας Πολιτικής Αεροπορίας, τον Υπουργό
συγκοινωνιών, τον Πανίσχυρο πρόεδρο της Ομοσπονδίας Υποβρύχιας Δραστηριότητας
όταν τον κατήγγειλα για ατασθαλίες και θα φοβηθώ ελάχιστους συγχωριανούς;
Μη με συγχέετε με τους "Π.Β.Ι." τούς "ένας
Πλατρειθιώτης" κ.ά. που κατά καιρούς έγραψαν λίβελους εναντίον μου και που δεν διέθεταν ποτέ τα κατάλληλα όργανα για να υπογράψουν τα κείμενα τους και να με
αντιμετωπίσουν κατάμουτρα, παρά τις
επανειλημμένες προκλήσεις μου.
Όσο δε αφορά
στον ανώνυμο αρθρογράφο της Πλατρειθιώτικης εφημερίδας ας μάθει τούτο:
Το νόημα του αρθριδίου του και οι
υποστηρικτές του, είναι άμεσα συνυπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας μας.
Ας ακούσει λοιπόν αυτή τη μικρή ιστορία μήπως και καταλάβει κάτι:
Πριν τρία
χρόνια ήμουν στη Μελβούρνη της
Αυστραλίας. Συνέπεσα με τη μεγάλη ξηρασία και έλλειψη νερού για την οποία η
κυβέρνηση είχε λάβει έκτακτα μέτρα. Το σπίτι της εξαδέλφης μου που μας
φιλοξενούσε είχε πισίνα της οποίας, όμως, το νερό δεν είχε ανανεωθεί για
καιρό. Εγώ ως «καλός Έλλην» της είπα να ανανεώσει το νερό κρυφά. Ακολουθεί ο εξής διάλογος:
--- Αστειεύεσαι; Πρώτον δεν είναι σωστό, δεύτερον θα μας καταγγείλει ο
γείτονας!!
--- Μα δεν έχεις
καλές σχέσεις με το γείτονα;
--- Άριστες, αλλά έχει
καθήκον να το πράξει για το καλό όλων μας! Το ίδιο θα έκανα και
εγώ. !!!
Βάλτο λοιπόν
καλά στο μυαλό σου, ανώνυμε μεν, γνωστέ
δε αρθρογράφε!
Οι απαντήσεις
της αξαδέρφης μου Ελένας, συνιστούν
υγιή κοινωνία και όχι ο πιτσιρικάς που αρνήθηκε να «καρφώσει» τους εμπόρους ναρκωτικών και εσύ,
(γνωστός άλλωστε για παρόμοιες δραστηριότητες σου), που τον ήρωοποιείς!!
Συμφωνώ απόλυτα με τις καταγγελίες ατόμων
που συνειδητά βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο, αρκεί αυτές να είναι
στοιχειοθετημένες και προπάντων επώνυμες.
Διαφωνώ δε κάθετα με τις ανώνυμες .
Τελεία και παύλα!
Στην οποιαδήποτε απάντηση ή σχόλια δεν θα ανταπαντήσω.
«Οι νόον έχοντες την αλήθειαν οίδασιν»
Ωστόσο επειδή η ιστορία αυτή παρατράβηξε και πρέπει να
τελειώνει, θα απευθυνθώ στη δικαιοσύνη και θα στραφώ εναντίον τόσο του-των
ανωνύμων όσο και εναντίον του μέσου, έντυπου ή ηλεκτρονικού, που τα φιλοξενεί.
Δημοσθένης Συρμής
