Αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε μια τεράστια καταστροφή, πέρα από κάθε φαντασία, που συντελείται στη μακρινή Αυστραλία από τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Φονικές πυρκαγιές έχουν αποτεφρώσει εκτάσεις δύο φορές μεγαλύτερες απ' το Βέλγιο, όπως αναφέρεται.
Μέχρι στιγμής έχουν καεί 24 άνθρωποι και εκατοντάδες σπίτια, ενώ εξακολουθούν να κινδυνεύουν δεκάδες χωριά και κωμοπόλεις.
Η οικολογική καταστροφή είναι τεράστια καθώς έχουν καεί όπως υπολογίζεται μέχρι τώρα 480 εκατομμύρια ζώα.
Εκείνο όμως που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η αφασία με την οποία η ανθρωπότητα παρακολουθεί την καταστροφή, μια καταστροφή που αγγίζει όλους μας, καθώς αναμένεται να επηρεάσει το γενικότερο περιβάλλον.
Τα παγκόσμια ΜΜΕ αναφέρουν τις εξελίξεις στο μέτωπο κατά των πυρκαγιών, λίγο πριν από τα ... καλλιτεχνικά δρώμενα.
Οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται. Όσο και να έψαξα το διαδίκτυο μήπως βρω κάποια επίσημη αντίδραση ή έστω το παραμικρό ενδιαφέρον, δεν βρήκα τίποτα.
Οι πλούσιοι του πλανήτη αντί να ενισχύσουν οικονομικά τον αγώνα της πυρόσβεσης αδιαφορούν, σε αντίθεση με την φωτιά στην Παναγία των Παρισίων.
Οι οικολογικές οργανώσεις συμπεριλαμβανομένης και της WWF, αντιδρούν "χλιαρά".
Οι φιλοζωικές οργανώσεις "αγρόν ηγόρασαν" παρά το ότι έχουν καεί 480 εκατομμύρια ζώα και το ζωάκι Κοάλα τείνει προς εξαφάνιση.
Ακόμα και αυτός ο Πρωθυπουργός της Αυστραλίας Σκότ Μόρισον, στο μέσον της καταστροφής ... πήγε διακοπές στη Χαβάη.
Πώς εξηγείται όμως αυτή η παγερή αδιαφορία;
Δυστυχώς, ο νεοφιλελευθερισμός δεν επέφερε μόνο ολέθριες οικονομικές συνέπειες στην πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη, αλλά δημιούργησε μια καταστροφική νοοτροπία, αυτή του ατομικισμού.
Το πρόβλημα της Αυστραλίας "δεν αφορά εμένα"! Η Αυστραλία "κείται μακράν"
Οι σημερινοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πλέον ότι το ατομικό συμφέρον εντάσσεται στο συλλογικό και όχι το αντίθετο.
Η νοοτροπία όμως αυτή θα αποδειχθεί, αργά ή γρήγορα, καταστροφική για όλους μας.
Νομίζω πώς είναι πια καιρός οι άνθρωποι καλής θέλησης και οι ανάλογες οργανώσεις να αναλάβουν δράση πριν ο πλανήτης φθάσει στο χείλος του γκρεμού, επειδή κάποιοι άφρονες έχουν στόχο τους μόνο την αποθησαύριση υλικών αγαθών.