Δύο αιώνες πέρασαν από τότε που μια, χούφτα φτωχοί κολίγοι,
βοσκοί, ψαράδες, πεινασμένοι άνδρες, αμόρφωτα παλικάρια, αρματολοί και
κλέφτες, ιερωμένοι, γυναίκες και παιδιά, καραβοκύρηδες και διανοούμενοι, πήραν
στα χέρια τους τα όπλα, για να διεκδικήσουν την Λευτεριά, το
πολυτιμότερο αγαθό της ζωής του ανθρώπου.
«τοις
κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
Τιμούμε
τους ήρωες εκείνους που χάρη στη θυσία τους εμείς σήμερα υπάρχουμε και μιλάμε
την Ελληνική γλώσσα.
Η συμβολική
μέρα της 25η Μαρτίου του 1821, είναι ορόσημο, είναι σταθμός στην ιστορία
του Ελληνισμού και της Ευρώπης , είναι σελίδα που αποπνέει εθνική υπερηφάνεια,
γιατί ένας λαός , κατατρεγμένος, ατιμασμένος και ταπεινωμένος για
4ους αιώνες, πείρε την ηρωική απόφαση να ξεσηκωθεί ενάντια στην Οθωμανική
τυραννία και να διεκδικήσει με το αίμα του να διαφεντεύει την ζωή του και την
τύχη του.
Αυτός ο ξεσηκωμός βρισκόταν πέρα από τα όρια
κάθε λογικής.
Οποιαδήποτε
προσπάθεια εξέγερσης ενάντια στην πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία
ήτανε εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως άλλωστε είχε γίνει και
στο παρελθόν. Δεν υπήρχε καμία σύγκριση αριθμητικών και ποσοτικών δεδομένων σε
ανθρώπους, όπλα και εφόδια μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.
Επιπλέον, η Ευρώπη, και οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, δεσμεύονταν από την Ιερή Συμμαχία του Μέτερνιχ και ήταν εχθρικές απέναντι σε οποιοδήποτε επαναστατικό κίνημα που θα μπορούσε να ξεσηκώσει τους υπόδουλους λαούς.
Ο
ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός διερχόταν κρίση και παλινδρόμηση. Η μοναρχία είχε
παλινορθωθεί σε όλη την Ευρώπη και η Γαλλική Επανάσταση είχε ξεχασθεί..
Τότε όμως ήταν που διάλεξαν οι Έλληνες να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους.
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς», έλεγε ο Κολοκοτρώνης. «Αλλ’
ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάμναμεν την Επανάσταση, διατί ηθέλαμεν
συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία και πυροβολικό και ηθέλαμεν
λογαριάσει την ιδικήν μας δύναμιν και την τουρκικήν».
Όμως αυτοί οι τρελοί ήταν που κατόρθωσαν να ξαναστήσουν την
Ελλάδα. Σ’ αυτούς τους τρελούς οφείλουμε την ύπαρξη μας ως έθνος.
Ο Αγώνας
του ’21 προετοιμάστηκε μεθοδικά, ύστερα από προηγούμενα αποτυχημένα κινήματα
που πνίγηκαν στο αίμα από τους Οθωμανούς και στηρίχτηκε στη βούληση και
στην πίστη, πατριωτών Ελλήνων της διασποράς, κοινωνικά και πνευματικά
καταξιωμένων.
Τεράστιο ρόλο στην οργάνωση του αγώνα
έπαιξαν οι Τέκτονες εκείνης της εποχής. Ο τεκτονισμός είναι φιλοσοφική οργάνωση που
τότε κυριαρχούσε στην ελίτ του Ευρωπαϊκού χώρου.
Ο Τεκτονισμός δεν δημιουργεί επαναστάσεις
δημιουργεί όμως ανθρώπους ορκισμένους να επαναστατήσουν ενάντια σε κάθε μορφή
υποδούλωσης. Ενάντια σε κάθε μορφή δεσποτισμού είτε αυτή προέρχεται από την
πολιτική, είτε τη στρατιωτική, είτε τη θρησκευτική εξουσία. Το ίδιο έπραξαν στην
Αμερικανική επανάσταση, στη Γαλλική, αλλά και στις επαναστάσεις των χωρών της
Λατινικής Αμερικής.
Έτσι οι τέκτονες της εποχής εκείνης ίδρυσαν στοές και οργανώσεις με
σκοπό να προωθήσουν την Ελληνική επανάσταση.
Αναφέρω μερικές από αυτές: Η στοά «Φοίνιξ) στη Μόσχα από τον Αλέξανδρο
Μαυροκορδάτο, η «Εταιρία φίλων» στο Βουκουρέστι στην οποία μετέχει και ο Ρήγας
Φεραίος, το «Ελληνόγλωσσο ξενοδοχείο» στο Παρίσι από τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, η
«Αθηνά» στο Παρίσι, η "φιλόμουσος εταιρία" στη Βιέννη στην οποία
μετέχει ο Καποδίστριας η στοά «φίλοι του Βορά» στην Πετρούπολη όπου μυείται ο
Εμμανουήλ Ξάνθος, οι ενωμένες στοές «Αγαθοεργία και Φυλογένεια» στην Κέρκυρα
από Διονύσιο Ρώμα, η στοά «Αστήρ» στη Ζάκυνθο όπου μυείται ο Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης μαζί με τον Ιθακήσιο πρόγονο μου, Ηλία Συρμή, οπλαρχηγό στον
Ερύμανθο και πολλές άλλες.
Σχεδόν όλοι οι επιφανείς αγωνιστές της επανάστασης, Έλληνες και ξένοι,
ήταν τέκτονες.
Την 25η Οκτωβρίου 1814 ιδρύεται στην Οδησσό της Ρωσίας
από τους Τέκτονες Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο
η «Φιλική Εταιρία», στα πρότυπα του Τεκτονισμού. Σημειώνουμε εδώ
ότι στην Φιλική Εταιρία μετέχει και ο Ιθακήσιος Τέκτων Νικόλαος Γαλάτης.
Η Φιλική Εταιρία, θεωρούσε ότι το γένος ήταν έτοιμο και είχε
σαν στόχο την συγκέντρωση πόρων, αλλά και την δημιουργία δομών για
άμεση οργάνωση επανάστασης, με επιδίωξη την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους.
Οι Έλληνες, δεν ήθελαν μόνο να τινάξουν τον Τούρκικο ζυγό! Θέλανε να
λευτερωθούνε κι από τους Έλληνες τσιφλικάδες, τους κοτζαμπάσηδες και
τους προύχοντες αλλά και την ιερατική εξουσία, που προσκυνούσαν
τον καταχτητή και τους καταδυνάστευαν.
Στην αρχή οι ξένες δυνάμεις μας αγνόησαν. Ωστόσο οι Έλληνες μόνοι
τους, καταφέρνουν να φέρουν καίριο πλήγμα στους Οθωμανούς.
Σιγά σιγά η
διεθνής κοινή γνώμη, μπροστά στις θυσίες και την τρομερή αποφασιστικότητα των
αγωνιστών, αρχίζει να μεταστρέφεται και το φιλελληνικό ρεύμα να
μεγαλώνει.
Επιφανείς ξένοι παίρνουν μέρος στον αγώνα
στο πλάι των Ελλήνων.
Πολεμούν στην καθοριστικής σημασίας ναυμαχία του Ναβαρίνου και τέλος, με τις
Συνθήκες της Πετρούπολης και του Λονδίνου, εγκαθιδρύεται, μικρό και
αδύναμο, με αδιαμφισβήτητη όμως υπόσταση το Κράτος των
Ελλήνων.
Η Επανάσταση του ’21 στάθηκε το πιο
σημαντικό γεγονός της εποχής του γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, και η
ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.
Ωστόσο σήμερα
βιώνουμε μια διαφορετική μορφή τυραννίας και δεσποτισμού. Ολόκληρο
το έθνος κατόρθωσαν να το παράδωσαν, οι σημερινοί Κοτζαμπάσηδες, προύχοντες
και τσιφλικάδες, σε ξένες δυνάμεις.
Μετά από δύο αιώνες είμαστε και πάλι υπόδουλοι! Σκλάβοι υποταγμένοι σε
ένα διεφθαρμένο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, υποταγμένοι σε νέους κατακτητές και
Έλληνες κοτζαμπάσηδες.
Με την
αλόγιστη πολιτική τους, κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας καθιστώντας πένητες
ένα μεγάλο μέρος του λαού και παρέδωσαν τα περιουσιακά στοιχεία της πατρίδας
μας, σε ξένες δυνάμεις.
Αυτοί είναι που κατόρθωσαν να αλλοτριώσουν τον τόπο μας αφήνοντας τον
στο έλεος μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, ενώ απο την αντίπερα όχθη το
Οθωμανικό τέρας ξύπνησε ξανά και μας απειλεί!
Και σαν συμπλήρωμα
σε όλα αυτά τα δεινά, ήρθε να προστεθεί και ένας αόρατος εχθρός, τον οποίο η
κυβέρνηση με συνεχείς παλινωδίες και τραγικά λάθη, αδυνατεί να αντιμετωπίσει.
Έλα όμως που σήμερα συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης!
Η Επανάσταση έγινε από το λαό και όχι από τους προύχοντες και τους
τσιφλικάδες!!!
Και όμως ο πρωθυπουργός μας, ανέθεσε τη διοργάνωση των εορτασμών στο πιο
μισητό πρόσωπο της Ελλάδας, την κα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, μια κιτς
εκπρόσωπο της σημερινής ελίτ, δηλαδή των τότε κοτζαμπάσηδων, προυχόντων και
τσιφλικάδων.
Και η κυρία διορίζει επιτροπή από «διανοούμενους» για το χειρισμό των
εορτασμών.
Αλλά τι ακριβώς θέλαμε να γιορτάσουμε;
Προφανώς
την απελευθέρωση μας από τον Οθωμανικό ζυγό και φυσικά τη δημιουργία ενός
ανεξάρτητου και ελεύθερου κράτους.
Και όμως οι “διανοούμενοι" διαφωνούν μεταξύ τους. Οι
αριστερίζοντες ορίζουν την Επανάσταση ως ταξική, λες και οι αγωνιστές του 21
είχαν διαβάσει Καρλ Μαρξ (το 21 ο Μαρξ ήταν 4ων ετών).
Από την άλλη μεριά οι δεξιοφέρνοντες όρισαν την Επανάσταση ως
φιλελεύθερη, ωσάν οι κλέφτες και οι αρματολοί να είχαν μελετήσει Τζον Λόκ και
Άνταμ Σμιθ.
Κάτι τέτοια ανάγκασαν την καλύτερη ιστορικό που διαθέτει η χώρα την
καθηγήτρια κα. Μαρία Ευθυμίου, να παραιτηθεί από το τσίρκο της Αγγελοπούλου.
Μα δεν υπήρξε κανένας να τους θυμίσει τους
στοίχους του Ανδρέα Κάλβου; «Ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υπομένει»
ή τη φράση του Μακρυγιάννη που είπε
δείχνοντας την Ακρόπολη: “Γι’ αυτά τα μάρμαρα επολεμήσαμε ωρέ.”
ή τα λόγια του Αθανάσιου Διάκου απευθυνόμενος σε κατοίκους της Λιβαδειάς: Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον Ζυγόν, να
ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον να
υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν! λέγω τον Σταυρόν … Εις τα όπλα
λοιπόν φίλοι, η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!»
Και όμως κατορθώσαμε να γιορτάσουμε το τίποτα!
Μια
στρατιωτική παρέλαση την οποία απαξίωσαν οι ξένοι προσκεκλημένοι ή έστειλαν
δευτεροκλασάτους για να την παρακολουθήσουν.
Ωστόσο μετα από 200
χρόνια από την Επανάσταση και από τη δημιουργία του Ελληνικού Έθνους
ήταν η μοναδική ευκαιρία να ομονοήσουν οι πολιτικοί μας ταγοί και
να καθίσουν να ασκήσουν σοβαρή αυτοκριτική. Να δούμε πως πορευθήκαμε
μέχρι σήμερα. Τι σφάλματα κάναμε, τι πετύχαμε, ποιοι τελικά είμαστε,
τι ζητάμε, ποιοι είναι οι στόχοι μας και πως μπορούμε να τους
πετύχουμε.
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Έχουμε μια
κυβέρνηση που σέρνεται ανάμεσα στην πανδημία, τις Τουρκικές βλέψεις, το
μεταναστευτικό και το βόλεμα των ημετέρων με νομοσχέδια γονατογραφή και μια αντιπολίτευση
που αντί με την ευκαιρία αυτή να προβεί σε μια ενωτική προσπάθεια, αντίθετα
προσπαθεί να διχάσει το λαό με αλλοπρόσαλλά καμώματα.
Φυσικό ήταν ο εορτασμός να εκφυλισθεί και να λάβει μορφή Ολυμπιακών
αγώνων και μάλιστα διαδικτυακά, καθώς ο κορωνοϊός ακόμα καλπάζει.
Εκατοντάδες διαδικτυακές συζητήσεις, τετριμμένες και χιλιοειπωμένες από
τις οποίες προκύπτει το απόλυτο μηδέν.
Άλλωστε τι να προκύψει αφού στα 200 χρόνια
που πέρασαν, δεν έχουμε ακόμα ανακτήσει την ελευθερία μας!
Είμαστε ακόμα δέσμιοι των ξένων δυνάμεων και των σημερινών δικών μας
κοτζαμπάσηδων, φερέφωνων της μιας ή της άλλης δύναμης;
Αναρωτιέμαι αν ποτέ αυτή η χώρα, αυτό το Έθνος των Ελλήνων θα αποκτήσει
την ελευθερία και την προκοπή που ονειρεύτηκαν οι ήρωες του 21 και για τις οποίες
έννοιες, έχυσαν το αίμα τους!
Ωστόσο, όσο
αισθανόμαστε έστω και λίγο απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, ας βροντοφωνάξουμε ότι
δεν διεκδικούμε τίποτα αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα και είμαστε πάντα
έτοιμοι να ξαναπολεμήσουμε σαν εκείνους, ενάντια στον οποιονδήποτε θα τολμούσε
να επιβουλευτεί το υπέρτατο ιδανικό της φυλής: Την ελευθερία μας.
Τιμή και δόξα
στους αγωνιστές του 1821