ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

     Για πρώτη φορά στα Ελληνικά πολιτικά χρονικά, μας κυβερνάει, επί τριετία, «αριστερή» κυβέρνηση. ( με άρωμα «δεξιάς»).

Αλλά ας δούμε πώς ακριβώς ορίζονται  οι επιλεγόμενοι «αριστεροί» αλλά και οι «δεξιοί» του σήμερα.

     Ο πραγματικός σημερινός  «αριστερός»  δεν έχει καμία σχέση με τους παλαιότερους που πίστευαν σε ένα παντοδύναμο κράτος που ελέγχει την οικονομία και τα μέσα παραγωγής ούτε βέβαια στη δικτατορία του προλεταριάτου (σε αυτό το καθαρά ανεφάρμοστο μοντέλο έχει απομείνει το παραδοσιακό  ΚΚΕ).

     Οι τωρινοί αριστεροί δεν απορρίπτουν τις συνθήκες ελεύθερης αγοράς, αναφέρονται κυρίως σε θέσεις ανθρωποκεντρικές που προωθούν τα ίσια δικαιώματα,  τα δικαιώματα κοινωνικών μειονοτήτων,  την ισοκατανομή του πλούτου, την πραγματική δικαιοσύνη, την θρησκευτική ελευθερία,  την προστασία του περιβάλλοντος, την πολυπολιτισμικότητα και τον διεθνισμό.

     Στο  ίδιο περίπου μήκος κύματος κινούνται και οι σημερινοί αποκαλούμενοι «δεξιοί» (Δεν αναφέρομαι στους ιδεοληπτικούς ακροδεξιούς εθνικιστές ) οι οποίοι δεν είναι πλέον εκφραστές της αυστηρής συντήρησης, όμως είναι υπέρμαχοι της θρησκείας και του κράτους έθνους, ονομάζουν εαυτούς «πατριώτες» χωρίς όμως να αποκλείουν άλλες κοινωνικοπολιτικές ομάδες απο τον «πατριωτισμό».

     Σήμερα, παραδόξως, στον αντίποδα των «αριστερών» αλλά και των «δεξιών», βρίσκονται οι επιλεγόμενοι κεντροδεξιοί, (Χριστιανοδημοκράτες, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κλπ). Αυτοί είναι οι υπέρμαχοι του νεοφιλελευθερισμού δηλαδή της, χωρίς κανένα περιορισμό, ελεύθερης αγοράς, της ιδιωτικοποίησης των πάντων της παγκοσμιοποίησης, της μονεταριστικής πολιτικής και της απουσίας κυβερνητικής παρεμβατικότητας σε όλα τα επίπεδα. Η θεωρία αυτή είναι η γνωστή των τεχνοκρατών του πανεπιστημίου του Σικάγου με επικεφαλής τον Milton Friedman και εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.

     Όμως ο νεοφιλελευθερισμός  αφ΄ενός οδήγησε στη συγκέντρωση του χρήματος σε «λίγα» χέρια, σχεδόν εκμηδενίζοντας τη μεσαία τάξη, αφ’ εταίρου δημιούργησε ένα άκρατο ατομικισμό και αδιαφορία προς το κοινωνικό σύνολο, ενώ σε κυβερνητικό επίπεδο δίνεται σημασία στην ευημερία των αριθμών σε βαθμό μάλιστα αναλγησίας, προς το ανθρώπινο στοιχείο, όπως ακριβώς συνέβη εδώ. Φυσικά η πρακτική αυτή εφαρμόζεται και στην Ευρωπαική Ένωση.

Περισσότερα εδώ:

 https://dimos-syrmis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_22.html 

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΊΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

     Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ έπεισαν, με τις πύρινες εξαγγελίες τους, ότι θα άλλαζαν μοντέλο διακυβέρνησης μετατρέποντας το νεοφιλελεύθερο προηγούμενο καθεστώς, σε ένα «αριστερό» ανθρωποκεντρικό, με εύνοια των μη προνομιούχων, (θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα επαναφέρουμε την 13η σύνταξη, κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη, κλπ,κλπ). Είχαν μάλιστα την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν να επιβάλουν το μοντέλο τους, στους ...Ευρωπαίους εταίρους. Έπεισαν το λαό ότι θα ασχοληθούν σοβαρά με τις ρεμούλες και τα άπειρα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και ότι οι υπεύθυνοι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη και τα κλοπιμαία θα επαναπατρισθούν.

     Παράλληλα ο κυβερνητικός εταίρος ΑΝΕΛ κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος εξασφαλίζοντας τις «δεξιές» ψήφους.

Κάπως έτσι κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία των λίγο πολύ απογοητευμένων και απελπισμένων ψηφοφόρων και να σχηματίσουν την πρώτη «αριστερή» κυβέρνηση (με άρωμα δεξιάς) στη χώρα.

     Όταν ανέλαβε η κυβέρνηση είχε την υποστήριξη, σχεδόν, του συνόλου του Ελληνικού λαού.  Αυτό δείχθηκε με τις μεγαλειώδεις αυθόρμητες συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά την ορκωμοσία. Ακόμα και αυτοί που δεν τους ψήφισαν ήταν εκεί.

Ο λαός ευελπιστούσε ότι αυτή η κυβέρνηση θα έπραττε αυτά που είχε εξαγγείλει ή τουλάχιστον μέρος αυτών. 

     Δυστυχώς όμως, ο Τσίπρας και οι συν αυτώ, αντί για αριστεροί αποδείχθηκαν άκρως νεοφιλελεύθεροι, στον αντίποδα δηλαδή του πραγματικού αριστερού, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που τους υπαγορεύουν οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι «θεσμοί».

     Παράλληλα ο εταίρος, Πάνος Καμμένος, βρέθηκε σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση, και κρίνοντας ότι η πτώση της κυβέρνησης θα ήταν πολύ πιο επιζήμια για τη χώρα, περιορίσθηκε στο Υπουργείο του, στο οποίο, κατά γενική ομολογία, τα καταφέρνει καλύτερα από τούς προκατόχους του, έχοντας βελτιώσει σημαντικά τον τομέα της άμυνας στη χώρα και μάλιστα κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.

     Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο πραγματοποίησε ελάχιστα ως τίποτα από αυτά που εξήγγειλε αλλά διεξήγαγε ένα δημοψήφισμα μαϊμού του οποίου το αποτέλεσμα ανέτρεψε και υπόγραψε και τρίτο μνημόνιο με επαχθέστατους όρους.

     Έτσι σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση ανάλγητη, που αρπάζει τα χρήματα των συνταξιούχων των μισθωτών και μικρομεσαίων, αντί των γνωστών που τα έφαγαν, που παλινωδεί, που προσπαθεί να λύσει σοβαρά προβλήματα με ερασιτεχνισμούς. Και από την άλλη μεριά μια άθλια αντιπολίτευση τα στελέχη της οποίας ρήμαξαν τον τόπο και τώρα όχι μόνο διατείνονται ότι θα ... μας σώσουν αλλά μας κουνάνε και το δάχτυλο.

     Κάθε τόσο ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μας πείσει ότι τον προσεχή Αύγουστο τελειώνουν τα μνημόνια και ότι βγαίνουμε στις αγορές. Δεν μας λέει όμως με τι επιτόκια, και το σημαντικότερο, πως θα εξυπηρετηθεί το χρέος αν αυτό δεν περικοπεί ή ελαφρυνθεί, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο όπως φαίνεται μέχρι τώρα. Επίσης δεν μας λέει με ποιο τρόπο θα εξασφαλίσουμε αύξηση στο ΑΕΠ, (πρωτογενές πλεόνασμα) 3,5% ως το 2022;

     Αυτό ως γνωστό εξασφαλίζεται με δύο τρόπους: ή με αύξηση των εσόδων ή με περικοπή δαπανών. Η αύξηση εσόδων είτε προέρχεται από τους φόρους και τις ιδιωτικοποιήσεις,  είτε με επενδύσεις. Η περικοπή δαπανών γίνεται κυρίως με τη μείωση του δημόσιου τομέα και με νοικοκύρεμα των δημοσιοοικονομικών. 

     Μέχρι τώρα η κυβέρνηση Τσίπρα επιδίδεται, όπως είπαμε,  μόνο στο ξεζούμισμα των πολιτών και μάλιστα των εύκολων στόχων, δηλαδή των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών των οποίων οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά τη άλλη. Σχεδόν τίποτα δεν έχει κάνει για να πατάξει την μεγάλη φοροδιαφυγή. Δεν εκμεταλλεύθηκε τις λίστες Λαγκάρντ και Μπόριανς, και δεν έκανε τίποτα για να επαναπατρίσει κεφάλαια από το εξωτερικό.

     Δεν δημιούργησε ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, αλλά παλινωδεί με σχεδόν καθημερινές αλλαγές νόμων και διατάξεων που, ακόμα οι νομικοί και φοροτεχνικοί αδυνατούν να παρακολουθήσουν.

     Η κυβέρνηση σήμερα προσομοιάζει με δικτατορία, με συνεχείς παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, αδιαφορία για τις αποφάσεις της, κατάλυση βασικών άρθρων του συντάγματος και αυθαιρεσίες σε  βάρος κυρίως των αδύναμων πολιτών.

     Παρέδωσε τα κόκκινα δάνεια σε funds του εξωτερικού, πλήρως υποταγμένη στους «θεσμούς», επανέφερε τις εισπρακτικές εταιρίες, κατάσχει τραπεζιτικούς λογαριασμούς και εκπλειστηριάζει πρώτες κατοικίες για χρέη 500 Ευρώ.

     Βέβαια η κυβέρνηση κατόρθωσε να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους ότι σημειώνει πρόοδο στην οικονομία, και όντως οι αριθμοί ευημερούν, μάλιστα οι οίκοι αξιολόγησης μας ανέβασαν κατά 2 μονάδες!

     Δεν ευημερεί όμως ο Ελληνικός λαός, το ένα τρίτο του οποίου βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά δεδομένα και οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα.

     Αντί να πατάξει τη διαφθορά στο δημόσιο, την ευνόησε. Διατήρησε το πελατειακό κράτος και διόρισε μερικές χιλιάδες  ημέτερους.  
     Δεν κατάργησε τις δεκάδες άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου. 
     Δεν άλλαξε την πολιτική και ποινική δικονομία. 
     Δεν αντιτάχθηκε σωστά  στους ολιγάρχες των ΜΜΕ.  
     Δεν μείωσε ούτε στο ελάχιστο τη γραφειοκρατία με αποτέλεσμα να παρεμποδίζονται οι επενδύσεις.

     Άνοιξε προς στιγμή τους  φακέλους της Βουλής (και αυτό με τις κραυγές των ΑΝΕΛ και του Πάνου Καμμένου) και τις ξανάκλεισε με αποτέλεσμα τα τεράστια σκάνδαλα όπως αυτά του Βατοπεδίου, της Ζίμενς, της Χόχτιφ, των Υποβρυχίων που γέρνουν, των άχρηστων ελικοπτέρων, κλπ να ξαναμπούν στο χρονοντούλαπο.

     Δεν κατάργησε, ούτε διαφοροποίησε το άρθρο 62 του συντάγματος περί βουλευτικής ασυλίας παρ’ όλες τις προσπάθειες και τις εισηγήσεις των ΑΝΕΛ. (σημειώνουμε ότι ο Πάνος Καμμένος πρόσφατα αποποήθηκε τη βουλευτική ασυλία ωστε οι δικαστικές αρχές να διερευνήσουν απρόσκοπτες την υπόθεση πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, πράγμα εντελώς αντίθετο από αυτό που έπραξαν οι ενεχόμενοι πολιτικοί στο γιγαντιαίο σκάνδαλο NOVARTIS. Τις προάλλες μάλιστα, αποποιούμενος την βουλευτική ασυλία, δικάσθηκε κανονικά και αθωώθηκε για τη γνωστή υπόθεση Πάχτα.  

     Έτσι οι εθνοπροδότες και οι κλέφτες όχι μόνο μένουν ατιμώρητοι αλλά να μας κουνάν και το δάχτυλο από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης! Στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ (Πρώην ΠΑΣΟΚ) οι ολετήρες της χώρας Σημίτης και Βενιζέλος με απύθμενο θράσος μας κουνούσαν το δάχτυλο!!! 

     Χειρίσθηκε το μεταναστευτικό πρόβλημα, με ερασιτεχνισμούς βασισμένους σε αριστερές ιδεοληψίες με αποτέλεσμα την οικονομική αιμορραγία και τη δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων.

Η έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων και ατολμίας, σε συνδυασμό με την τυφλή υπακοή στους εταίρους μας, οδήγησε σε παταγώδεις αποτυχίες στον εξωτερικό τομέα. Η υπόθεση των Σκοπίων βαίνει προς  αποτυχία. Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια όχι μόνο τα αγνόησαν αλλά προσπάθησαν να τα υποβαθμίσουν και να τα απαξιώσουν. (Αναρωτιέμαι αν πείραν τα πολιτικά μηνύματα των συλλαλητηρίων).

Οι Αλβανοί, με την υποστήριξη των Τούρκων  όρθωσαν ζήτημα Τσαμουριάς και Αλβανικής ΑΟΖ. Παράλληλα  οι Τουρκικές προκλήσεις έχουν απογειωθεί, φθάνοντας στο σημείο να  εμβολίσουν σκάφους του λιμενικού και στη συνέχεια να αιχμαλωτήσουν δύο αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού τους οποίους ακόμα κρατούν παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την απελευθέρωση τους.

     Ο Σουλτάνος απειλεί, ευθέως πλέον, ότι θα επιτεθεί στην Ελλάδα, ενώ οι φρεγάτες του έδιωξαν το γεωτρύπανο από την Κυπριακή ΑΟΖ. Έγκυροι κύκλοι του εξωτερικού πιστεύουν ότι ο πόλεμος με την Τουρκία είναι αναπόφευκτος.

     Η κυβέρνηση καταφεύγει στην ΕΕ και ΗΠΑ χωρίς μέχρι τώρα εμφανή αποτελέσματα. Άλλωστε τη βοήθεια τους την είδαμε στο Αφρίν.... Τελευταία ο πρωθυπουργός θριαμβολογεί για την κοινή ανακοίνωση της ΕΕ εναντίων των μεθοδεύσεων της Τουρκίας. Φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Σουλτάνος δεν καταλαβαίνει από λόγια και ότι έχει γραμμένη την Ευρώπη στα παλαιότερα υποδήματα του, τώρα μάλιστα που συμμάχησε με τη Ρωσία και το Ιράν….

     Αλλά αν είναι έτσι όπως τα περιγράψαμε, ποια είναι η λύση, όταν απέναντι στην κυβέρνηση βρίσκεται μια αντιπολίτευση που απαρτίζεται από 8 κόμματα ενώ από την αρχή της κρίσης, το 2010, μέχρι σήμερα ιδρύθηκαν 60 νέα κόμματα και πολιτικές κινήσεις; Αυτό σημαίνει  ότι υπάρχει διαφορά απόψεων σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης και ότι οι Έλληνες πολιτικοί αδυνατούν να ομονοήσουν και να συμφωνήσουν ακόμα και σε σοβαρά εθνικά ζητήματα όπως ο κίνδυνος απο μια τουρκική εισβολή.

     Κυρίαρχο ρόλο, παίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία, με ένα αρχηγό ο οποίος αναδείχθηκε στο αξίωμα αυτό ως μέλος της δυναστείας των Μητσοτάκιδων και τίποτα άλλο. Είναι πειθήνιο όργανο της Ευρωπαϊκής ελίτ, ενώ η πολιτική του εμφάνιση και οι πράξεις του αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας. Το χειρότερο όμως είναι ότι η ΝΔ  απαρτίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της από αυτούς που ευθύνονται για το κατάντημα της χώρας

      Και εσχάτως ξεπρόβαλε, από τα κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ με νέα λεοντή, και με άρωμα «Ποταμιού» που μετονομάσθηκε σε «Κίνημα Αλλαγής». Εκεί βρίσκονται σύσσωμοι οι ολετήρες της χώρας και όλοι οι ενεχόμενοι στα μεγάλα σκάνδαλα.  Αυτοί οι οποίοι εξαθλίωσαν τους Έλληνες: Σιμίτηδες, Παπανδρέοι, Βενιζέλοι, Παπαντωνίου, Τσοχαντζόπουλοι, Τσουκάτοι, Μαντέλιδες, όλοι στο «κίνημα αλλαγής». Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν ακόμα τόσο ηλίθιοι Έλληνες που θα τους πιστέψουν και θα τους εμπιστευτούν ξανά;

     Αλλά, είναι τόση η απογοήτευση και η αγανάκτηση του λαού που φέρουν στις δημοσκοπήσεις δεύτερο, το φασιστικό μόρφωμα  της Χρυσής Αυγής.

     Τι μπορούμε άραγε να περιμένουμε να αλλάξει σε ενάμισι χρόνο που απέμεινε στην κυβέρνηση;

     Υπάρχει ελπίδα άραγε να βγούμε από το τέλμα; Η έξοδος στις αγορές που υπόσχεται ο Πρωθυπουργός θα βελτιώσει το σημερινό άθλιο βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα;

     Έτσι όπως έχουν τα πράγματα μέχρι τώρα, το να σημειώσει  η κυβέρνηση, μέσα σε ενάμισι χρόνο που απέμεινε μέχρι τις προσεχείς εκλογές, (αν αυτές δεν γίνουν νωρίτερα) σημαντικές επιτυχίες  θεωρείται απίθανο, πράγμα που μεταφράζεται σε κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, όσες παροχές και αν χορηγήσει και όσο καλούς ρυθμούς κι’ αν σημειώσουν οι οικονομικοί δείκτες.

     Παράλληλα όμως ο ψηφοφόρος γνωρίζει καλά τι σημαίνει Νέα Δημοκρατία, τι σημαίνουν οι Μητσοτάκηδες, οι Σαμαράδες, οι Αδώνιδες, οι Μπαλτάκοι, οι Βαρβιτσιώτες, οι Βορίδηδες, οι Βουλγαράκηδες και ο λοιπός συρφετός που μαζί με τους προαναφερθέντες του ΠΑΣΟΚ και νυν «ΚΙΝΑΛ», εξαθλίωσαν τον Ελληνικό λαό!

     Έτσι ο ψηφοφόρος έχει φτάσει στο σημείο να μην εμπιστεύεται κανένα πλέον πολιτικό πρόσωπο.Το δείχνουν άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις: Ένα μεγάλο μέρος  θα ψηφίσει λευκό ένα άλλο μέρος δεν γνωρίζει τι θα ψηφίσει και ένα άλλο  δεν απαντά, επιβεβαιώνοντας τη γενικότερη απογοήτευση της κοινωνίας.

     Ζητείται λοιπόν ελπίδα!  
     Και αυτή δεν είναι άλλη από τον ξεσηκωμό του λαού...