Σάββατο 21 Μαΐου 2016

ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ


      

Ποιος ήταν ο Μέγας ή Άγιος Κωνσταντίνος τον οποίο  γιορτάζουμε σήμερα μαζί με τη μητέρα του Ελένη; Τι ρόλο έπαιξε    στο χριστιανισμό και γιατί αγιοποιήθηκε ένας Ρωμαίος    Αυτοκράτορας του οποίου ο βίος υπήρξε πλήρης πολεμικών  επιχειρήσεων, συνωμοσιών, στυγνών δολοφονιών και  καιροσκοπισμού;
Βεβαίως δεν είναι δυνατόν μέσα σε λίγες γραμμές να περιγράψουμε ένα σημαντικό Ρωμαίο Αυτοκράτορα, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε μερικά σημεία προς χάρη της αλήθειας.
Για να μπορέσει κανείς να δει την αλήθεια θα πρέπει να μελετήσει εμπεριστατωμένα τους ιστορικούς της εποχής.
Ένα τεράστιο σφάλμα στο χώρο της ιστορίας, που οδηγεί αυτόχρημα στην αυτοκατάργηση του ιστορικού και των ερευνών του, είναι η χρησιμοποίηση της ιστορίας με οποιεσδήποτε διασκευές της κατά το δοκούν, ώστε να χρησιμοποιείται για να αποδειχθούν πράγματα που ιστορικά δεν θεμελιώνονται. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι όχι μόνο η ιδεολογική χρήση της ιστορίας και των πηγών ακόμη, αλλά και ο ιστορικός αναχρονισμός. Να επιχειρούνται δηλαδή ερμηνείες στα ιστορικά γεγονότα και στα ιστορικά πρόσωπα μέσα από κρίσεις και προϋποθέσεις του παρόντος. 
Μιλώντας για τον Μέγα Κωνσταντίνο, ποιες είναι οι πηγές από τις οποίες αντλούμε πληροφορίες;
Ο ένας ιστορικός είναι ο φίλος και συνεργάτης του Κωνσταντίνου, χριστιανός Ευσέβιος, μετέπειτα επίσκοπος Καισαρείας. Ο Ευσέβιος περιγράφει τα γεγονότα της εποχής μέσα από το πρίσμα της χριστιανικής πίστης.
Ο άλλος ιστορικός είναι ο Εθνικός, Ζώσιμος. Ο Ζώσιμος έγραψε την ιστορία του μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα και θεωρείται ως πλέον αντικειμενικός.
Ο τρίτος είναι ο Λακτάντιος, επίσης χριστιανός και δάσκαλος του Κρίσπου γιού του Κωνσταντίνου.  
Ωστόσο και οι τρείς ιστορικοί περιγράφουν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο ως ένα στυγνό στρατιωτικό και έξυπνο πολιτικό εκείνης της εποχής και τίποτα περισσότερο.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Aurelius Constantinus), γνωστός και ως Κωνσταντίνος Α΄ ή Άγιος Κωνσταντίνος (στην Ορθόδοξη Εκκλησία μόνο) γεννήθηκε στη Ναϊσσό (σημερινή Νις της Σερβίας) στις 27 Φεβρουαρίου του 272 και πέθανε το 337 στη Νικομήδεια (σημερινό Ισμίτ στην Τουρκία). Ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας. Είχε θρακική-ιλλυρική καταγωγή.
 Ήταν αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 312 έως το 324 και μονοκράτορας από το 324 έως το 337.Ο Κωνσταντίνος έμεινε στην ιστορία κυρίως για τρείς λόγους:
1.   Το 313 στη σύνοδο του Μεδιολάνου, (σημερινό Μιλάνο) υπέγραψε διάταγμα ανεξιθρησκίας για πρώτη φορά στην ιστορία. Έτσι οι χριστιανοί έπαψαν να διώκονται.
2.   Μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας στη Κωνσταντινούπολη αντί της Ρώμης
3.   Συγκάλεσε την Α’ Οικουμενική σύνοδο στη Νίκαια της Γαλλίας η οποία υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη της χριστιανικής θρησκείας.
Ο Κωνσταντίνος διεξήγαγε πλήθος εμφυλίων πολέμων και μέσα από συνωμοσίες, ίντριγκες, ύπουλες δολοφονίες, κατόρθωσε από απλός χιλίαρχος να ανακηρυχτεί σε αυτοκράτορα. Ο «χριστιανός» Κωνσταντίνος δεν δίστασε να δολοφονήσει μεταξύ πολλών άλλων και  τον πεθερό του Μαξιμινιανό, τον κουνιάδο του Μαξέντιο, τούς γαμβρούς του Λικίνιο και Βασσιανό. Και το χειρότερο δολοφόνησε το γιό του Κρίσπο και τη δεύτερη σύζυγο του Φάουστα. (Για το λόγο αυτό η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία δεν τον έχει ανακηρύξει ως άγιο).
Στο έργο του ο Κωνσταντίνος είχε ως συμπαραστάτη τη μητέρα του Ελένα (Flavia Iulia Helena Augusta). Τα ιστορικά γεγονότα δείχνουν ότι πίσω από κάθε ενέργεια του Αυτοκράτορα βρίσκονταν η μητέρα του Ελένα. Για παράδειγμα αυτή ήταν που τον έπεισε να πνίξει μέσα στο καυτό λουτρό την γυναίκα του Φάουστα!
Η Ελένα ήταν ταπεινής καταγωγής, κόρη ταβερνιάρη και παλλακίδα του πατέρα του Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνου Χλωρού του Α’. Γεννήθηκε το 248 ή το 249 μ.Χ. στο Δρέπανο (σημερινή Γιάλοβα) της Βιθυνίας. Ήταν μια ιδιαίτερα δυναμική γυναίκα και επηρέαζε άμεσα τον Αυτοκράτορα. Μελέτησε το χριστιανισμό χωρίς ποτέ να βαπτιστεί (ο Ευσέβιος έχει διαφορετική άποψη).
Δική της ήταν η ιδέα του οράματος του Κωνσταντίνου, να διαδώσει το μύθο του «Εν τούτω νίκα»  (in hoc signo vinces) πριν τη μάχη του Τίβερη, που θα είχε να αντιμετωπίσει το στρατό του κουνιάδου του Μαξέντιου. Τότε ο Κωνσταντίνος είχε στις τάξεις του πολλούς χριστιανούς στους οποίους έπρεπε να δώσει κίνητρο για να πολεμήσουν σκληρά.
Ποιο ήταν όμως το κίνητρο που οδήγησε τον Κωνσταντίνο να μεταστραφεί υπέρ των χριστιανών; Η απάντηση είναι απλή και συνάγεται από τα γραφόμενα όλων των ιστορικών: Ήταν καθαρά λόγοι πολιτικοί!
Διορατικός όντας, έβλεπε την άνοδο του χριστιανισμού και αποφάσισε να συνδιαλλαχτεί με τους χριστιανούς.
Έτσι, οι χριστιανοί, πέραν της αυτονόητης αναγνώρισης και νομιμοποίησης, κέρδισαν κρατικά αξιώματα, αποκατάσταση περιουσιακών στοιχείων, οικονομικά προνόμια, απόκτηση γης, ο κλήρος φορολογική απαλλαγή, χορηγίες και δικαίωμα ιδιοκτησίας επί ναών των εθνικών. Σε αντάλλαγμα, οι χριστιανοί σταμάτησαν πλέον ν' αρνούνται την στράτευση (η οποία ήταν και το κυρίως ζητούμενο για τον Κωνσταντίνο), του παραχώρησαν δικαιοδοσία πάνω σε θεολογικά ζητήματα, καθώς και στον διορισμό επισκόπων, ενώ τον έχρισαν και ως...13ο απόστολο (ισαπόστολος). Με λίγα λόγια, ο Κωνσταντίνος ανέλαβε την προστασία και κηδεμονία της χριστιανικής πίστης.
Βεβαίως ο Κωνσταντίνος ουδέποτε έγινε χριστιανός (παρά τα όσα ψευδή αναφέρονται στα … σχολικά μας βιβλία) αντίθετα μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του θυσίαζε στον Δία (Zeus) ως Pontifex Maximus.
Όπως είπαμε παραπάνω ο Μέγας Κωνσταντίνος κήρυξε την Ανεξιθρησκία, όμως δεν επέβαλε το χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία. Αυτό το έκανε ο Θεοδόσιος ( Flavius Theodosius Augustus,) 347-395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος.
Ο Θεοδόσιος επέβαλε το χριστιανισμό δια της βίας, κατεδάφισε και έκαψε πολλά από τα αρχαία μνημεία, κατάργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, απαγόρευσε δια θανάτου τη λατρεία των παλαιών θεών και βεβαίως χρησιμοποιούσε βασανιστήρια για να επιβάλει τη χριστιανική πίστη.
Η αρχή είχε γίνει από το δευτερότοκο γιό του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνο τον Β’ και συνεχίσθηκε από τον έτερο γιό του, Κωνστάντιο, με την ίδρυση της Σκυθούπολης, (Beit She'an στο Ισραήλ), κέντρο στο οποίο βασανίζονταν οι Έλληνες «εθνικοί». Στη Σκυθούπολη μαρτύρησαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Τα κρεματόριο της Σκυθούπολης έκλεισε από τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό, γνωστό στα σχολικά βιβλία ως «παραβάτη». Αναβίωσε όμως επί Θεοδοσίου.
ΣΚΥΘΟΥΠΟΛΗ
Τελικά ο ολετήρας της Ελληνικής φιλοσοφίας και του Ελληνικού πνεύματος και κατά προέκταση του παγκόσμιου πολιτισμού ήταν ο Θεοδόσιος. Επέβαλε τον χριστιανικό σκοταδισμό με βία και αίμα! Δυστυχώς ακόμα και σήμερα τα σχολικά βιβλία τον αναφέρουν ως «Μέγα».
Αναρωτιέμαι ως πότε  θα χειραγωγούμαστε από το σκοταδισμό της εκκλησίας!!!