Του Δημοσθένη Συρμή
Σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο «η Αλλαγή» είχαμε
επισημάνει ότι η αλλαγή στην Ελλάδα με την αριστερή εκδοχή να αναλαμβάνει την
διακυβέρνηση της χώρας θα έφερνε αναστάτωση στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο. Οι
εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη ενόχλησαν αφάνταστα όχι μόνο τους
Ευρωπαίους ηγέτες αλλά και την ντόπια ολιγαρχία που καταλάβαινε ότι θα απολέσει
προνόμια.
Είχαμε επισημάνει ακόμα πως οι νεοφιλελεύθεροι
Ευρωπαϊστές με τις προτροπές της Γερμανίας και
συνεπικουρούμενοι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης με πρωτοστάτη τη ΝΔ,
αλλά και οι ντόπιοι ολιγάρχες, θα παλέψουν λυσσαλέα για να διατηρήσουν το
κατεστημένο.
Η Γερμανία δεν είναι δυνατόν να υποχωρήσει μπροστά
στην ασήμαντη Ελλαδίτσα και να χάσει το γόητρο της επικυριαρχίας στην Ευρώπη.
Ήταν απολύτως σίγουρο ότι θα προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να αποδομήσουν την κυβέρνηση
χρησιμοποιώντας κάθε είδους μέσο, θεμιτό και αθέμιτο.
Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας αλλά και ο
συνεργάτης του Πάνος Καμμένος, φάνηκαν υπερβολικά αισιόδοξοι πιστεύοντας πως
εύκολα θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και …
στην Ευρώπη. Ίσως η αισιοδοξία αυτή απέρρεε από τη στήριξη των Podemos και
άλλων αριστερών αλλά και λαϊκών Ευρωπαϊκών δυνάμεων. Συγχρόνως η απειρία τους
οδήγησε σε δύο σοβαρά λάθη:
1.
Δεν αξιολόγησαν σωστά το ότι ο Σαμαράς
σταμάτησε το πρόγραμμα χρηματοδότησης στις 28 Φεβρουαρίου αντί στις 31 Ιουνίου
που έληγε, με αποτέλεσμα η χώρα μένει χωρίς ρευστό!
2.
Έκαναν τo βασικό λάθος, το οποίο παραδέχθηκε ήδη ο Πρωθυπουργός, να εμπιστευθούν, στις 20 Φεβρουαρίου, τους
εταίρους, στις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν εκατέρωθεν προφορικά και δεν τις
ζήτησαν γραπτά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στο επόμενο Eurogroup οι εταίροι να ζητούν επίμονα
τα ίδια μέχρι και σήμερα.
Αν η δανειακή σύμβαση ίσχυε μέχρι τέλος Ιουνίου θα
υπήρχε χρόνος να παρθούν μέτρα δημοσιονομικής βελτίωσης όπως λόγου χάρη η
είσπραξη οφειλόμενων φόρων, η ουσιαστική καταπολέμηση του λαθρεμπορίου, η
φορολόγηση των καταθέσεων εξωτερικού, ο επαναπατρισμός των χρημάτων που έφυγαν
στο εξωτερικό με ορισμένα κίνητρα, ή άμεση απόλυση επίορκων δημοσίων υπαλλήλων
και άλλα που θα αποσκοπούσαν σε δημιουργία κλήματος εμπιστοσύνης πριν αρχίσει ο
κύριος γύρος των διαπραγματεύσεων.
Το σημαντικότερο όμως, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν το πόρισμα του λογιστικού απολογισμού του χρέους και της
εξέτασης των μνημονίων, δηλαδή των όρων που διέπουν τις δανειακές συμβάσεις, με
σκοπό η κυβέρνηση να αποκτήσει επιχειρήματα με βάση τα οποία θα μπορούσε να
ζητήσει την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, από στοιχεία που βλέπουν το φως
της δημοσιότητας, ότι ένα μέρος του χρέους είναι απεχθές ενώ ένα άλλο είναι
επονείδιστο.
Αλλά
ας εξηγήσουμε εδώ τι εννοούμε με αυτούς τους όρους.
·
Απεχθές χρέος (Odious debt or illegitimate debt) *
Το
απεχθές χρέος, επίσης γνωστό ως παράνομο χρέος, είναι μία διεθνής νομική θεωρία, σύμφωνα με την οποία το εθνικό
χρέος που έχει δημιουργηθεί από ένα καθεστώς για λόγους που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, δεν πρέπει να
είναι εκτελέσιμο. Επομένως, τέτοιου
είδους χρέη θεωρούνται χρέη του καθεστώτος που τα δημιούργησε και όχι κρατικά
χρέη. Τα απεχθή χρέη, υπογεγραμμένα και χρησιμοποιημένα για την εξυπηρέτηση
σκοπών οι οποίοι, σε γνώση του δανειστή, έρχονται σε αντίθεση με τις ανάγκες
και το συμφέρον του έθνους, δεν είναι δεσμευτικά για το λαό (όταν καταφέρει να
καταλύσει την κυβέρνηση η οποία τα δημιούργησε). Οι δανειστές, έχοντας
διαπράξει μία εχθρική πράξη ενάντια στο λαό, δεν μπορούν να απαιτήσουν από ένα έθνος, να αναλάβει αυτά τα απεχθή
χρέη. Τα χρέη αυτά αποτελούν προσωπικά χρέη των κυβερνώντων, δηλαδή του Σαμαρά,
του Βενιζέλου και των συνεργατών τους.
·
Επονείδιστο χρέος.
Επονείδιστο
θεωρείται το χρέος, το οποίο προκύπτει από όρους υπερβολικούς, ληστρικούς, τοκογλυφικούς,
όντας προϊόν μιας λεοντείου συμφωνίας.
Αυτή εισάγει λόγου χάρη υψηλά επιτόκια, μικρούς χρόνους αποπληρωμής και γενικά
όρους με δυσμενέστατες επιπτώσεις στο δανειζόμενο κράτος, μέσω Μνημονίων κ.λπ.
Υπάρχει και ένας άλλος όρος που μάλιστα συχνά
συγχέεται με τον πρώτο λόγω συγγένειας λέξεων: Είναι ο όρος
·
Επαχθές χρέος **
Επαχθές
είναι το χρέος που μας βαρύνει ακόμα περισσότερο, προστίθεται δηλαδή στο ήδη
υπάρχον. Αυτό αποτελεί ποσοστό του συνολικού χρέους όμως δεν είναι απαραίτητα παράνομο.
Η Επιτροπή Λογιστικού και νομικού Ελέγχου του
χρέους, που ήδη έχει συσταθεί, με μέλη
διακεκριμένους Έλληνες και ξένους επιστήμονες και επικεφαλής τον διάσημο Βέλγο,
Dr Eric Toussaint, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο του χρέους απαντώντας σε καίρια
ερωτήματα όπως π.χ.
·
Τι απόγινε το χρήμα του τάδε δανείου, με ποιους όρους συνάφθηκε το δείνα
δάνειο;
·
Πόσοι τόκοι πληρώθηκαν, με ποιο επιτόκιο, πόσο τμήμα του δανείου ήδη
αποπληρώθηκε;
·
Πώς διογκώθηκε το χρέος;
·
Ποιο δρόμο πήραν τα κεφάλαια;
·
Σε τι χρησίμεψαν;
·
Ποιο μέρος τους καταχράστηκε και γιατί;
·
Πώς τα ιδιωτικά χρέη έγιναν «δημόσια»;
·
Τα μνημόνια που υπογράφηκαν θίγουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα; (Συνθήκη
της Λισαβώνας άρθρο 6)
Σημειώνω εδώ ότι η έκθεση του απεσταλμένου παρατηρητή
του ΟΗΕ Dr. Cephas Lumina, καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου, (συμμετέχει στην επιτροπή) είναι
καταπέλτης γιατί καταγγέλλει την εφαρμογή των άγριων πολιτικών λιτότητας και
προειδοποιεί ότι οι πολιτικές αυτές δεν είχαν οικονομικό όφελος, αλλά κατέληξαν
να απειλούν τα βασικά ανθρώπινα
δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών. Η έκθεση κάνει λεπτομερή αναφορά στην
σημαντική μείωση εισοδημάτων, στην αύξηση των αυτοκτονιών, στην κατάρρευση του
δημόσιου συστήματος υγείας και στον κοινωνικό αποκλεισμό μεγάλου μέρους του
πληθυσμού λόγω της συνεχιζόμενης λιτότητας. Η έκθεση αυτή όταν δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2014, θάφτηκε από τους
μεγαλοδημοσιογράφους!)
Η επιτροπή πολύ πιθανόν
(από τα στοιχεία που γνωρίζουμε μέχρι τώρα) να καταλήξει ότι τελέσθηκαν
παραβάσεις ή εγκληματικές πράξεις στις δανειακές συμβάσεις για μεγάλο μέρος του
χρέους π.χ. η διαδικασία μετακύλισης του χρέους ιδιωτών (γερμανικών &
γαλλικών τραπεζών) αλλά και η προνομιακή ανταλλαγή ομολόγων της ΕΚΤ μέσω PSI,
τεκμηριώνει σίγουρα μια σειρά κακουργημάτων, από την προνομιακή μεταχείριση,
αθέμιτο ανταγωνισμό, εσωτερική πληροφόρηση κλπ.
Τώρα με βάση το πόρισμα της
επιτροπής και μετά από εσωτερικές νομικές διαδικασίες η κυβέρνηση μπορεί μονομερώς να αναστείλει την πληρωμή συγκεκριμένου
χρέους.
Βέβαια οι πιστωτές μπορεί
να καταφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο μεταξύ όμως η κυβέρνηση θα κερδίσει
χρόνο για να προβεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις κυρίως προς την κατεύθυνση
της ανάπτυξης. Και θα είναι αφελές το
ερώτημα που θα βρούμε λεφτά, γιατί τα
λεφτά θα είναι αυτά που δεν θα πληρώνουμε πλέον στους δανειστές.
Κατά την
άποψή μου η νομική κατάρριψη του
μνημονίου είναι δεδομένη όχι μόνο από τις όποιες νομικές αποφάσεις στην
Ελλάδα, αλλά κυρίως επειδή αντίκειται στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, τη Συνθήκη της
Λισσαβόνας το ευρωπαϊκό δίκαιο, και την χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτό το
γνωρίζουν πολύ καλά οι «θεσμοί» έτσι λοιπόν, αργά ή γρήγορα το Βερολίνο, η ΕΚΤ και το
ΔΝΤ θα πρέπει να επιλέξουν απέναντι σε μια στάση πληρωμών εντός Ευρώ, με έλλογη
νομική υπόσταση, άρα την πιθανή έως σίγουρη
καταστροφή της Ευρωζώνης ή την υιοθέτηση των Ελληνικών προτάσεων με την
άμεση παροχή ρευστότητας.
Ακόμα όμως και αυτό το
τελευταίο αν γίνει το Ευρωπαϊκό μέτωπο (δηλαδή
η Γερμανία της Μέρκελ) δεν θα σταματήσει να προσπαθεί να αποσυνθέσει μια
κυβέρνηση που τους χάλασε τη σούπα!
Ήδη, αυτή τη στιγμή τα μεγάλα
Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έχουν κηρύξει πόλεμο ασκώντας καθαρά Γκεμπελίστικη
προπαγάνδα με συγκεκριμένο σχέδιο
αποδόμησης της κυβέρνησης, μέσω του ίδιου του λαού, εμπνέοντας υποσυνείδητα,
το φόβο, τη δυσπιστία, την αμφισβήτηση και την αμφιβολία. Μιλούν καθημερινά για
οικονομική ασφυξία, για χρεοκοπία, για κατάρρευση της αγοράς, για καταστροφή
της χώρας, απαξιώνουν πολιτικούς, ενώ οι αντιπολιτευόμενοι έφτασαν να λένε ότι
για την κατάντια της χώρας φταίει ….ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με
σκοπό την απόδόμηση, έχουν γίνει ιδιωτικές «συσκέψεις» αρχηγών των τριών
κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) με ντόπιους ολιγάρχες και ξένους παράγοντες. Ειδησιογραφικά
πρακτορεία αναφέρουν τελευταία ότι για το σκοπό αυτό έχουν επιστρατευθεί και
ξένοι ειδικευμένοι πράκτορες. Στο παιχνίδι εκτός απ’ τους πολιτικούς, συμμετέχουν
και οι εγκάθετοι του προηγούμενου καθεστώτος, όπως π.χ. ο κ. Στουρνάρας.
Παρά
το πολεμικό αυτό κλίμα η κυβέρνηση
προχωράει ακάθεκτη να πετύχει τουλάχιστον μια ενδιάμεση συμφωνία κάνοντας κάποιες υποχωρήσεις από τις
δευτερεύουσες κόκκινες γραμμές που είχε θέσει στην αρχή ώστε να κερδίσει χρόνο!
Ωστόσο όπως φάνηκε στο Eurogroup
της 11/5, που κατέληξε σε φιλολογία αισιοδοξίας εκατέρωθεν, και οι Ευρωπαίοι το ίδιο επιζητούν,
όντας βέβαιοι ότι η κυβέρνηση θα αποδομηθεί από το εσωτερικό μέτωπο.
Όμως
η κυβέρνηση διαθέτει ένα τεράστιο
διαπραγματευτικό όπλο που είναι η
Γεωστρατηγική θέση της χώρας.
Οι Ευρωπαίοι της Μέρκελ άρχισαν
πλέον να φοβούνται σοβαρά το ενδεχόμενο του Grexit, τους φόβους αυτούς
ενισχύουν οι Αμερικανοί οι οποίοι πιέζουν τώρα να γίνουν αποδεκτά τα αιτήματα
μας. Οι Αμερικανοί ανησυχούν ότι μετά τη στάση πληρωμών ή την έξοδο από το
Ευρώ, η κυβέρνηση θα στραφεί αναγκαστικά προς τη Ρωσία αλλά και την Κίνα και
μπορεί να εξελιχθεί σε ρυθμιστή της ενεργειακής αυτονομίας όλης της Ευρώπης.
Τους φόβους αυτούς εξέφρασε ο πρώην Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα, Daniel V.
Speckhard σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στην Harvard Political Review.
Διάσημοι οικονομολόγοι, οι
οποίοι είχαν προβλέψει τα ολέθρια αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών,
προβλέπουν τώρα ότι η ανάκαμψη της Ελλάδας θα επιτευχθεί πολύ γρηγορότερα μετά
τη στάση πληρωμών και ότι αυτό θα οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις στη Ευρώπη
και θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του Ευρώ και κατά προέκταση την
κατάρρευση της Γερμανικής κυριαρχίας. Βέβαια οι Σοιμπλιστές και οι εδώ
συνεργάτες τους σπεύδουν να διασκεδάσουν αυτούς τους φόβους, όμως είναι σίγουρο
ότι έχουν χάσει τον ύπνο τους.
Έτσι λοιπόν ούτε βήμα πίσω, δεν πρέπει να κάνει η
κυβέρνηση και να φροντίσει, πάση θυσία, να αποδομήσει το εναντίον της μέτωπο
προσέχοντας τα βήματα της να μη συνδέονται ούτε με ψεκασμούς ούτε με λείψανα.
* Απεχθές
(από + το ουσιαστικό «έχθος»= μίσος.) κάτι που προκαλεί απέχθεια, παράνομο
**
Επαχθές (επι + το ουσιαστικό άχθος=βάρος) δυσβάστακτο