Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ ΔΙΟΝΥΣΙΕΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

   Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 στη Ζάκυνθο. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Γραδενίγος Σιγούρος. Η οικογένειά του ήταν εύπορη, με καταγωγή από την Δυτική Ευρώπη και με προγόνους του Καθολικού Δόγματος, και κατείχε μεγάλη έκταση γης, ενώ οι γονείς του συμμετέχοντας στους πολέμους των Βενετών κατά των Τούρκων απέκτησαν και αριστοκρατικό αξίωμα. 

   Ο πατέρας του λεγόταν Μούκιος και η μητέρα του Παυλίνα, ενώ είχε άλλα δύο αδέλφια τον Κωνσταντίνο και τη Σιγούρα.

   Σε ηλικία 20 ετών, αποφασίζει να πάρει το μοναχικό σχήμα. Αυτό προκύπτει από τη δωρεά όλης της περιουσίας στον αδελφό του με ιδιαίτερη μνεία για την αποκατάσταση της αδελφής του. Η κλίση ήδη είχε φανεί από μικρή ηλικία καθότι ακολουθούσε ασκητικό βίο βασισμένο πάνω στην Ορθόδοξη πατερική θεολογία. 

 

   Παρότι πλούσιος αποφάσισε να γίνει μοναχός στα Στροφάδια, παίρνοντας το όνομα Δανιήλ. Έτσι αφιερώθηκε στην προσευχή, την μελέτη των γραφών και διήγαγε ασκητικό βίο. Σύντομα μάλιστα φάνηκε και η πνευματική πρόοδός του, με αποτέλεσμα 2 έτη αργότερα να γίνει ηγούμενος της μονής.

  Ένα έτος αργότερα ο Άγιος Διονύσιος θα χριστεί ιερέας. Το 1577 όμως πηγαίνοντας στους Αγίους Τόπους και περνώντας από την Αθήνα θέλησε να πάρει την ευλογία του επισκόπου Νικάνορα. Ο Νικάνωρ όμως εντυπωσιάστηκε από την παιδεία, την μόρφωση και τη στωικότητα του Αγίου και ζήτησε από τον Πατριάρχη Ιερεμία να τον προάγει στο επισκοπικό αξίωμα της επισκοπής Αίγινας, που βρισκόταν σε χηρεία. Έτσι ο Άγιος εχρίσθηκε επίσκοπος Αίγινας λαβαίνοντας το όνομα Διονύσιος. 

  

   Το έργο που επιτέλεσε στο νησί της Αίγινας ήταν σημαντικό τόσο από πνευματικής απόψεως όσο και στην ανακούφιση των καταπονημένων και φτωχών.

   Ο ασκητικός βίος και το διαρκές ακατάπαυστο έργο, καταπόνησαν την υγεία του και τον υποχρέωσαν το 1579 να παραιτηθεί και να γυρίσει στη Ζάκυνθο.

   Ο σπουδαίος Άγιος Διονύσιος κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε αποσυρθεί στο μοναστήρι της Θεοτόκου της Αναφωνήτριας. Πολύς κόσμος τον επισκέπτονταν για συμβουλές αλλά και να εξομολογηθεί.

   Τελικά πέθανε σε ηλικία 75 ετών, στις 17 Δεκεμβρίου του 1622, με τελευταία του επιθυμία να ταφεί στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Στροφάδων, όπου και χειροτονήθηκε ιερέας.

   

   Η αγιότητά του αναγνωρίσθηκε από το οικουμενικό πατριαρχείο το 1703, αλλά στο νησί ένεκα του βίου του, αλλά και του λειψάνου του ετιμάτο ως άγιος αρκετά νωρίτερα.