Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΦΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

                                                                                                                     Του Δημοσθένη Συρμή

         

Αγαπητοί Ιθακήσιοι και φίλοι της Ιθάκης από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το νέο φύλλο «Τα Νέα της Ιθάκης» που περιλαμβάνει την ανοικτή επιστολή προς τον Υπουργό Οικονομικών και όλους βέβαια αυτούς που καταλήστεψαν τη χώρα και που τώρα ζητάνε από μας να πληρώσουμε τα σπασμένα, έλαβα αμέτρητα τηλεφωνήματα από συμπατριώτες και φίλους για να με … ευχαριστήσουν και να συνεκφράσουν την αγανάκτηση τους για την κατάσταση που βιώνουμε.

          Προσωπικά διαθέτω δύο όπλα, αυτά του λόγου και της γραφίδος και με αυτά θα δίνω τη μάχη καθημερινά.

Εκείνο όμως που με προβληματίζει σοβαρά είναι η αφασία που επικρατεί στον Ελληνικό λαό. Μας έχουν φτάσει κάτω από τα όρια και όμως δεν αντιδρούμε.

          Χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται πλέον σε επίπεδα πενίας και ζουν μέσα στην κατάθλιψη, την απελπισία και την απόγνωση.   Κανονικά τούτη τη στιγμή ο λαός θα έπρεπε να βρίσκεται στους δρόμους και όμως κάθεται στον καναπέ του και βλέπει τούρκικα σίριαλς ενώ η τροϊκανή κυβέρνηση εξακολουθεί να πιέζει, βρισκόμενη πολύ πίσω από τους στόχους της και παίρνει πλέον μέτρα που καταλύουν το Σύνταγμα στρεφόμενα κατά των βασικών ελευθεριών που υποτίθεται ότι εξασφαλίζει η Δημοκρατία.

          Παράδειγμα η τελευταία απόφαση για την επιστράτευση των καθηγητών. Όχι ότι βρίσκω δικαιολογημένη την απεργία των καθηγητών, αλλά το μέτρο της επιστράτευσης είναι καθαρά αντισυνταγματικό και μόνο χούντες το εφαρμόζουν.

          Και πάλι η κυβέρνηση -χούντα υπερίσχυσε όπως άλλωστε έγινε και με την απεργία των λιμενεργατών, των υπαλλήλων του μετρό κλπ. παλαιότερα.

          Γιατί όμως τόσο χλιαρή αντίδραση;  Τι άραγε συμβαίνει;

         

          Επειδή δεν ανήκω στους συνομωσιολόγος που πιστεύουν ότι … μας ραντίζουν με αποτέλεσμα την αποχαύνωση θα προσπαθήσω να δώσω μια εξήγηση στο φαινόμενο της αδράνειας.  

         

          Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσουμε ότι, όταν λέμε αντίδραση δεν εννοούμε τη δυναμική αναμέτρηση ενός μικρού ή μεγάλου όχλου ενάντια στη εξουσία.

          Ο όχλος δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Ενδιαφέρεται μόνο να πάρει εκδίκηση νιώθοντας την άδικη  καταπίεση σε βάρος του. Στη συνείδηση του μετέχοντος στον όχλο υπάρχει η εικόνα του Σαμαρά και του Βενιζέλου κρεμασμένων στο Σύνταγμα. Το τι μέλει γενέσθαι την επαύριον κοιμάται βαθιά στο υποσυνείδητο.

          Τέτοιου είδους βίαιες εξεγέρσεις ενάντια στα καθεστώτα, ιστορικά, δεν είχαν αποτέλεσμα.

          Έπειτα δεν έχουμε φτάσει, ακόμα στις εσχατιές, επειδή η παραοικονομία, την οποία καμία κυβέρνηση δεν φρόντισε να αντιμετωπίσει, διατηρεί ακόμα ανεκτά τα επίπεδα διαβίωσης, και έτσι οι πολίτες κοιτώντας «την πάρτη τους» φωνάζουν μεν αλλά δεν μεταβάλλονται σε όχλο ακόμα και αν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας αυτοκτονεί από την απελπισία του.             

          Όπως όμως είπαμε οι βίαιες ενστικτώδεις αντιδράσεις – εξεγέρσεις, αν και πέρα για πέρα δικαιολογημένες κάτω από τέτοιες συνθήκες, δεν οδηγούν πάντα στα επιθυμητά αποτελέσματα. Εδώ όταν λέμε αντίδραση εννοούμε ένα μαζικό λαϊκό ξεσηκωμό. Για να ξεσηκωθεί, όμως, ένας λαός χρειάζεται καθοδήγηση. Καθοδήγηση από κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κοινωνικές οργανώσεις, ακόμα και μέσα από την τέχνη και τον κυρίαρχο ρόλο τον παίξει πάντα η νεολαία.  

          Όμως σήμερα βρισκόμαστε στη χειρότερη περίοδο της ιστορίας μας από την οργανωτική άποψη. Ο απλός λαός έχει, και με το δίκιο του, απαξιώσει παντελώς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του είτε αυτά λέγονται κόμματα είτε λέγονται συνδικαλιστικά σωματεία, είτε ακόμα και κοινωνικές οργανώσεις.  Αρνείται πλέον ο απλός πολίτης και κυρίως οι νέοι να συμμετέχουν σε οργανώσεις. Η καθημερινά αποκαλυπτόμενη διαφθορά, και τα σκάνδαλα έχουν κάνει το λαό να αισθάνεται αηδία.

          Επίσης στερέψαμε και από πνευματική εξουσία. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν ακόμα ένας-δύο καλλιτέχνες ή άνθρωποι του πνεύματος που να εκφράζουν τη λαϊκή οργή.

          Η εργατική τάξη που συνήθως καθοδηγούνταν από το ΚΚΕ, έπαψε σχεδόν να υπάρχει σαν οργανωμένο κίνημα, γιατί εντάχθηκε και αυτή μέσα στον καπιταλιστικό καταναλωτισμό αλλά κυρίως γιατί η ξύλινη παλαιολιθική  γλώσσα της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν την εκφράζει πια. 

         

           Από την άλλη πλευρά τα πουλημένα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, ασκούν καθαρά γκεμπελίστικη προπαγάνδα ( ο Πάουλ Γιόζεφ Γκέμπελς, 1897-1945, ήταν υπουργός διαφώτισης και προπαγάνδας του Χίτλερ και για πρώτη φορά εφάρμοσε τον έμμεσο εκφοβισμό, αναβρασμό και καθοδήγηση  του λαού, μέσα από τα ΜΜΕ).

          Η προπαγάνδα αυτή που από τη μία μεριά φοβίζει το λαό και από την άλλη του θέτει ψευτοδιλήμματα και τον αποπροσανατολίζει απασχολώντας τον με ασήμαντα θέματα. Ελάχιστα είναι τα μέσα και οι δημοσιογράφοι που δίνουν την πραγματική εικόνα της χώρας. Και για να γίνω πιο κατανοητός θα καταφύγω στα παρακάτω παραδείγματα.

          Παρ 1. Δημιουργία άμεσου φόβου: Όλοι θυμόμαστε τον Μάη του 12 που όλα τα ΜΜΕ έπαιζαν και σχολίαζαν θετικά την προπαγάνδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ «ή εμείς ή τον Ιούνιο δεν θα πάρουμε τη δόση των 13,5 δις και δεν θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις» !!!! Ωστόσο και τον Ιούνιο και τον Ιούλιο και τελικά μέχρι και τον Νοέμβρη υπήρχαν λεφτά, γιατί τον Δεκέμβρη πήραμε την επόμενη δόση. Με το σύνθημα όμως αυτό που κατά κόρο παίχθηκε από τα πουλημένα ΜΜΕ, φόβισαν μισθωτούς και συνταξιούχους και η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές.

          Παρ. 2. Ψευτοδιλήμματα:  « ή ευρώ ή δραχμές».  Πληθώρα «καθηγητών» εξηγούσαν τα … «ολέθρια αποτελέσματα» του πισωγυρίσματος στη Δραχμή. Εδώ συνέβαιναν δύο πράγματα: α) Κανένας δεν αναφέρονταν στο γιατί έπρεπε σώνει και καλά να πάμε πίσω στη δραχμή με άλλα κόμματα εκτός ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και β) ουδείς αναφέρονταν στα πλεονεκτήματα που θα υπήρχαν και φυσικά υπάρχουν ακόμα.

Αποτέλεσμα οι μικροκαταθέτες (γιατί οι μεγαλοκαταθέτες είχαν προλάβει και τα έβγαλαν έξω) φοβήθηκαν και ψήφισαν ΝΔ. Ένα ακόμα παράδειγμα είναι η έμμεση αναφορά στα χρέη που πρέπει να πληρώσουμε. «…όσοι χρωστάνε πάνω από 5000€ θα μπαίνουν φυλακή, αλλά αυτό είναι δυνατόν…» «… 40.000 σπίτια κατασχέθηκαν στην Ισπανία…» αυτά γεννούν το δίλημμα: να κόψω το κεφάλι μου να πληρώσω ή όχι γιατί τελικά δεν είναι δυνατόν να βάλουν εκατομμύρια πολίτες στη φυλακή, ούτε να κατάσχουν χιλιάδες σπίτια γιατί δεν θα έχουν τι να τα κάνουν.

          Παρ. 3. Απασχόληση με ασήμαντα νέα: Τώρα που γράφω αυτό το άρθρο τα νέα στο SKY αφιερώνουν σχεδόν ένα ολόκληρο δελτίο στην νίκη του Ολυμπιακού.

Καθημερινά υπερισχύουν ειδήσεις με δράση κακοποιών κλπ. κλπ. έτσι ώστε να υπάρχει πληθώρα θεμάτων για συζήτηση από τους απλούς ανθρώπους.

Ακόμα πολλή συζήτηση  γίνεται για ελάσσονος σημασίας θέματα έστω και αν αυτά έχουν σχέση με την κατάσταση. Π.χ. η απεργία των καθηγητών.

Οι κινεζικές … επενδύσεις κλπ.

          Όλα αυτά αποπροσανατολίζουν, προβληματίζουν και το σημαντικότερο  φοβίζουν το λαό που δεν ξέρει τι να πιστέψει και τι τελικά να κάνει. Είναι δε τόσο καλά η στημένη η προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕ ηλεκτρονικών και έντυπων που και τις πρώτες αντιδράσεις των αγανακτισμένων πολιτών κατόρθωσαν να τις σταματήσουν. Λέγεται μάλιστα ότι μερικοί από τους μεγαλοδημοσιογράφους έχουν μαθητεύσει παρά τη τρόικα!

          Έτσι τα μόνα μέσα από όπου μπορεί κάποιος να φθάσει σε σωστά συμπεράσματα είναι το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως τα μέσα αυτά είναι χαώδη και μόνο οι έμπειροι χειριστές μπορούν βγάλουν συμπεράσματα και βέβαια αυτοί δεν αποτελούν ακόμα αντιπροσωπευτικό μέγεθος.

          Στο μεταξύ τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι σωστά  οργανωμένα (με εξαίρεση βέβαια τη Χρυσή Αυγή που είναι οργανωμένη με ναζιστικά πρότυπα) και μέχρι τώρα δεν έχουμε δει προσπάθεια οργάνωσης των οπαδών τους σε όλες της κατευθύνσεις.

         

 
           Ωστόσο μόνο μέσα από ένα οργανωμένο κίνημα μπορεί να υπάρξει αντίδραση, και τελικά απαλλαγή από τις ξενοκίνητες αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Ο λαός θα αφυπνιστεί μόνο μέσα από την οργανωμένη συλλογική προσπάθεια. Πρέπει λοιπόν τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα  να προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να οργανώσουν το λαό και κυρίως τη νεολαία.

          Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο και οι έμπειροι χειριστές του είναι κυρίως νέοι. Είναι αναγκαίο λοιπόν τα αντιμνημονιακά κόμματα και κυρίως το «ΣΥΡΙΖΑ» και οι «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ» να βρουν τρόπο οργάνωσης τους μέσα από αυτό.

Ας μη ξεχνάμε ότι στις τελευταίες εκλογές το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων πήρε σημαντικό ποσοστό, αποκλειστικά μέσα από το διαδίκτυο, μιας και σχεδόν όλα τα ΜΜΕ το είχαν και εξακολουθούν να το έχουν αποκλεισμένο. Βέβαια αυτό απαιτεί χρόνο και γι΄ αυτό είναι ανάγκη να ξεκινήσει άμεσα.

          Μόνο έτσι μέσα από την μαζική οργάνωση θα προετοιμασθεί η γενική αντίδραση και ο λαϊκός ξεσηκωμός  που θα φέρει πίσω την Ελλάδα στους Έλληνες και το λαό στην εξουσία.