21 ΜΑΙΟΥ 1864 Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τα Ιόνια νησιά περνούν σταδιακά στον έλεγχο των μεγάλων δυνάμεων της δύσης με ελάχιστες βραχύβιες περιόδους οθωμανικής κατοχής, με εξαίρεση τη Λευκάδα την οποία κατείχαν οι Τούρκοι για δύο περίπου αιώνες (από το 1479 μέχρι το 1684).

Η μακροβιότερη κυριαρχία ήταν αυτή της Βενετίας που κράτησε περισσότερο από τέσσαρες αιώνες (1386-1797). Κατά τη διάρκειά της συντελέστηκε η πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική διαφοροποίηση του επτανησιακού χώρου.

Το 1797 οι Ενετοί αποχωρούν από τα Επτάνησα και αυτά περνούν στα χέρια των Γάλλων.

Δύο μόλις χρόνια αργότερα περνούν στα χέρια των Ρωσοτούρκων οι οποίοι όμως τα κρατούν μόνο για ένα χρόνο και υπογράφουν, στη συνέχεια, συνθήκη σύμφωνα με την οποία αναγνώριζαν τα νησιά του Ιονίου ως αυτόνομο κράτος.

Τότε, στα 1800 ιδρύεται η «Ιόνιος Πολιτεία». Η Κέρκυρα μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου, σχηματίζει αυτόνομη πολιτεία με δική της σημαία και βουλή.

Όμως μετά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο και την ήτα της Ρωσίας, τα νησιά περνούν και πάλι στα χέρια των Γάλλων, ως το 1815 που οι μεγάλες δυνάμεις αποφασίζουν να ιδρύσουν, με τη Συνθήκη των Παρισίων,  το Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων υπό την …προστασία της Μεγάλης Βρετανίας!!!

Τελικά η «προστασία» των Άγγλων μεταβάλλεται σε πλήρη αποικιοκρατική κατοχή και μέλει να επικρατήσει για μισό αιώνα.

Η άμεση σύνδεση των Επτανήσων με την Δύση οδήγησε σε ένα περιβάλλον  εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχε διαμορφωθεί στην υπό τον Οθωμανικό ζυγό Ελλάδα.

Οι Επτανήσιοι αναπτύσσουν ένα καθαρά δυτικό πολιτισμό. Οργανώνονται οικονομικά, διοικητικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Κατασκευάζονται έργα υποδομής, οχυρωματικά έργα, μνημεία, ναοί, πινακοθήκες, αρχαιολογικά μουσεία, βιβλιοθήκες, ιστορικά αρχεία κλπ κλπ.

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην παιδεία. Όλα τα νησιά συμπεριλαμβανομένης και της Ιθάκης αποκτούν Γυμνάσια και Λύκεια ενώ στη Κέρκυρα ιδρύεται η Ιόνιος Ακαδημία, και το «Αρχοντείον της Παιδείας» δηλαδή το πανεπιστήμιο της εποχής εκείνης.

Πέραν όμως αυτών οι Επτανήσιοι ήταν ελεύθεροι να ταξιδεύουν στη Δύση, να φοιτούν στα εκεί πανεπιστήμια αλλά και να συνέρχονται και να συνεταιρίζονται, να δημιουργούν λέσχες και σωματεία, ιδιωτικά τυπογραφεία και ελεύθερο τύπο, σε αντίθεση βέβαια με την εφαρμοζόμενη Οθωμανική βαρβαρότητα στην υπόλοιπη Ελλάδα.   

Έτσι τα γράμματα και οι τέχνες ανθούν και αναδεικνύουν κορυφές της λογοτεχνίας της ποίησης και της μουσικής, όπως ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός, οι ποιητές Ανδρέας Κάλβος,  Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Λορέντζος Μαβίλης, ο Ανδρέας Λασκαράτος ο συνθέτης Μάντζαρος, και πολλοί άλλοι.

Ωστόσο η Δυτική κουλτούρα, στα Επτάνησα ποτέ δεν αλλοίωσε την Ελληνική φυσιογνωμία του γηγενούς στοιχείου, αντίθετα τα δυτικά πρότυπα προσαρμόσθηκαν στις τοπικές ιδιαιτερότητες του χώρου.

Εμπνευσμένοι οι Επτανήσιοι από τις ιδέες της Γαλλικής επανάστασης και υπό το βάρος του φεουδαρχικού καθεστώτος (αριστοκράτες, αστοί, πόπολο) που είχε επιβάλει η Ενετοκρατία, και συνέχισε η Αγγλική επικυριαρχία, αλλά και επηρεασμένοι από τη σύσταση του πρώτου Ελληνικού κράτους αρχίζουν να καλλιεργούν την ιδέα της ένωσης με την Ελλάδα. 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1830, εμφανίζεται στην Κεφαλονιά ο πρώτος πυρήνας φιλελευθέρων.

 Πρόκειται για τον πρώτο πυρήνα του ριζοσπαστικού κινήματος, ο οποίος σε κλειστούς κύκλους φίλων και μυστικές λέσχες, θέτει σε πρώτη προτεραιότητα την εθνική αποκατάσταση και καλλιεργεί το αίτημα για ένωση με το ελεύθερο Ελληνικό κράτος.

Το αίτημα της Ένωσης με την Ελλάδα, οι Ριζοσπάστες   το συνδύαζαν με εκείνο της λειτουργίας δημοκρατικού πολιτεύματος και πρόβαλαν τις αρχές της Ελευθερίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Έτσι το 1848 εξεγείρονται στην Κεφαλονιά. Όμως οι Εγγλέζοι καταπνίγουν το κίνημα και διαλύουν την Ιόνιο Βουλή.

Στις 26 Νοεμβρίου 1850 ο Ριζοσπάστης βουλευτής Ιωάννης Δετοράτος -Τυπάλδος, προτείνει το ψήφισμα για την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το ψήφισμα υπογράφουν επίσης οι: Γεράσιμος Λιβαδάς, Ναδάλης Δομενεγίνης, Γεώργιος Τυπάλδος, Φραγκίσκος Δομενεγίνης, Ηλίας Ζερβός - Ιακωβάτος, Ιωσήφ Μομφεράτος, Ιωάννης Τυπάλδος, Άγγελος Σιγούρος – Δεσύλλας, Φραγκίσκος Πυλαρινός, Χριστόδουλος Τοφάνης και ο Ιθακήσιος, Τηλέμαχος Παΐζης,

Η Βρετανία απαντά με διωγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες και κλείσιμο των εφημερίδων. Οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές Ηλίας Ζερβός και ο Ιωσήφ Μομφεράτος εξορίζονται.

Ωστόσο το φρόνημα των ριζοσπαστών δεν κάμπτεται και συνεχίζουν ακάθεκτοι τον αγώνα τους.

Όμως η μοίρα της Ελλάδας θέλει σε όλες τις ιστορικές στιγμές να υπάρχει πολυγνωμία, εγωισμός, συμφέροντα και κατά προέκταση διάσπαση.

Έτσι εμφανίζονται οι Προστασιανοί ή Καταχθόνιοι Ριζοσπάστες που ναι μεν είναι υπέρ της ένωσης όμως ο σκοπός τους είναι να εξυπηρετήσουν τα Αγγλικά αλλά και δικά τους συμφέροντα.

Και το κίνημα διασπάται! Τα δύο κύρια τώρα ρεύματα είναι οι αληθείς Ριζοσπάστες υπό τον Ηλία Ζερβό Ιακωβάτο και οι νέοι Ριζοσπάστες υπό τον Κωνσταντίνο Λομβάρδο. Δημιουργούνται διάφορες τάσεις όμως με κοινή συνισταμένη την επιθυμία ένωσης με την Ελλάδα.  

Η Βρετανία έχοντας απηυδήσει από τις συνεχείς αναταραχές στα Επτάνησα θέλει να τα ξεφορτωθεί, φυσικά με το αζημίωτο.  

Για το λόγο αυτό αναζητεί για τον Ελληνικό θρόνο πρόσωπο της αρεσκείας της, δηλαδή ένα πρόσωπο, που θα υπάκουε στους όρους της, ο κυριότερος των οποίων ήταν να μην ασκήσει πολεμική κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να μην θίξει τα υπάρχοντα τότε σύνορα, γιατί θεωρούσε την Τουρκία ως χρήσιμο ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία.

Το πρόσωπο αυτό ήταν ο νεαρός (17 ετών) πρίγκιπας της Δανίας, Christian Vilhelm Ferdinand Adolf Georg der Glücksburg  ή γνωστότερος ως Γεώργιος Α’  Βασιλέας των Ελλήνων.

Το περίεργο εδώ είναι ότι, επί της βασιλείας του Γεωργίου Α’  η Ελλάδα, σε αντίθεση με τις επιταγές της Αγγλίας, πήρε, με πόλεμο, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, την Κρήτη και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου.

Ικανοποιημένη τώρα η βασίλισσα Βικτορία της Αγγλίας από την επιλογή του Γεωργίου, παραχωρεί σαν δώρο στον νεαρό βασιλιά των Ελλήνων τα Επτάνησα.

Στις 21 Μαΐου 1864 ο Άγγλος αρμοστής Henry Storks παραδίδει στον Θρασύβουλο Ζαΐμη τη σημαία της Επτανησιακής πολιτείας και η Ελληνική σημαία υψώνεται στο φρούριο της Κέρκυρας.

Σήμερα λοιπόν τιμούμε τους ανθρώπους εκείνους, τους Ριζοσπάστες, που με τους αγώνες τους και με το αίμα τους πέτυχαν την απελευθέρωση των νησιών μας και την ένωση μας με την μητέρα Ελλάδα.

Όμως από την ιστορία δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε και να προβάλουμε μόνο τις ηρωικές στιγμές ούτε να την παραποιούμε προς χάρη μιας ψεύτικής ωραιοποίησης.

Δεν πρέπει για παράδειγμα να μην αναφερθούμε στον περίφημο νόμο Ρο Ήτα  του 1865 τον επιλεγόμενο «σκοταδιστικό νόμο» με βάση τον οποίο καταλύεται ολόκληρη σχεδόν η παιδεία από τα Επτάνησα. (και σημειωτέον: Δεν ήταν ιδέα του Βασιλιά)

Καταργούνται: Το αρχοντείον της Παιδείας, η Ιόνιος Ακαδημία. το Ιεροσπουδαστήριον,  το Γυμνάσιο της Κερκύρας,  τα Λύκεια Κερκύρας, Παξών, Λευκάδος, Ιθάκης, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου και Κυθήρων.

Στο σημείο αυτό θα αναφέρω και θέλω να το ακούσουν οι ιθύνοντες του τόπου, ότι είναι πάγιο αίτημα η επανίδρυση της Ιονίου Ακαδημίας δηλαδή Πανεπιστημίου είτε στην Κέρκυρα ή σε κάποιο άλλο νησί και γιατί όχι στην Ιθάκη.

Η ιστορία των Επτανήσων, αλλά και της Ελλάδας γενικότερα εμπεριέχει ουκ ολίγες προδοσίες, πισωγυρίσματα, ανίερους συμβιβασμούς, προσωπικές φιλοδοξίες και ικανοποίηση συμφερόντων, πράγματα που εκμεταλλεύεται ο ξένος παράγων για να μας χειραγωγεί ακόμα και σήμερα.

Τα Επτάνησα τότε και ολόκληρη η Ελλάδα σήμερα ήταν και είναι πάντα υποχείριο των ξένων μεγάλων δυνάμεων με τη συμβολή των εδώ κάθε υποχθόνιων προστασιανών.

Η μοίρα των αληθινών Ριζοσπαστών είναι πάντα ίδια!        

Πάνω από το τάφο του Ηλία Ζερβού-Ιακωβάτου είναι γραμμένα τα παρακάτω λόγια: «Μόχθους πολλούς και πλείστας θυσίας υποστάς υπέρ πατρίδος συνενεγκών, αντί των οποίων, μόνον τας αδικίας και τας πικρίας του κόσμου συλλέξας, κείμαι ενταύθα.»

Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Και πάλι οι απόγονοι εκείνων των μεγάλων Δυνάμεων επιζητούν σήμερα την πλήρη χειραγώγησή μας πάντα βέβαια με τη βοήθεια των εδώ δοσίλογων!

Όμως ο Ριζοσπαστισμός δεν ηττήθηκε, δεν έπαψε να υπάρχει στις ψυχές των Ελλήνων.

Και εμείς οι Επτανήσιοι, σαν γνήσιοι απόγονοί εκείνων, είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τη μάχη για μια καλύτερη Επτάνησο και Ελλάδα, μια Ελλάδα με κοινωνική δικαιοσύνη, μια Ελλάδα που θα διαφεντεύει τα του οίκου της, μια Ελλάδα ελεύθερη, απαλλαγμένη από νταισεμπλούμ, σόιμπλους και μέρκελες.

Ζήτω η Επτάνησος

Ζήτω η Ελλάδα.