Σάββατο 14 Απριλίου 2012

6 ΜΑΙΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗΣ



                                                                                                          του Δημοσθένη Συρμή

Τούτες τις μέρες πολλοί φίλοι και γνωστοί προβληματίζονται και με ρωτούν τι να ψηφίσουμε στις επερχόμενες εκλογές, λες και εγώ είμαι είδος τι πολιτικού αναλυτή ή εκλογολόγου.
Το περίεργο όμως είναι πως σχεδόν το σύνολο των ερωτώντων, στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, προφανώς για να απαλλάξουν τον τόπο από τη σάπια κυβέρνηση Καραμανλή.
Και δυστυχώς πέσαμε από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Από έναν αδιάφορο και κοιμισμένο Καραμανλή σε ένα ΓΑΠ, άτολμο, ανίκανο, πειθήνιο όργανο των Ευρωπαϊκών μεγαλοσυμφερόντων.
Ωστόσο την κρίση στην Ελληνική οικονομία δεν τη δημιούργησε ούτε ο Καραμανλής Junior ούτε ο Παπανδρέου Junior!  Η κρίση έχει βαθιές ρίζες.
Ξεκινάει από την περίφημη ρήση το Ανδρέα Παπανδρέου «Τσοβόλα δώστα όλα» περνάει από τη μεθόδευση των στατιστικών στοιχείων (δημιουργική λογιστική το είχαν ονομάσει) που έκανε η Goldman Sachs με εντολή Σιμήτη, Παπαντωνίου, Παπαδήμου, προκειμένου να μπούμε με το ζόρι στην ΟΝΕ, συνεχίζει την πορεία της με τους καταστροφικούς Ολυμπιακούς αγώνες για να καταλήξει στο μεγάλο φαγοπότι του Καραμανλή και των λαμόγιων του που έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στην Ελληνική οικονομία φτάνοντας το εξωτερικό χρέος της χώρας στο απίστευτο ύψος του 120,2% του ΑΕΠ.
Ο παρακάτω πίνακας είναι αρκετά εύγλωττος:
            Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέτυχε παταγωδώς! Ο τελείως ανίκανος Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών και σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλος, δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν σχεδόν κανένα από τους στόχους που οι ίδιοι έθεσαν.
            Πόσα απέδωσε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο με τις αυστηρές ποινές;
            Πόσοι από την πληθώρα των μεγαλοοφειλετών  μπήκαν στη φυλακή;
            Κατόρθωσαν μήπως να αντιμετωπίσουν τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που απομύζησαν επί σειρά ετών το  δημόσιο χρήμα και τώρα εμφανίζονται πένητες απολύοντας τους υπαλλήλους τους με βάση το άρθρο 99 του Βενιζέλου; 
            Μήπως κατόρθωσαν να περιορίσουν τις δημόσιες δαπάνες;
            Μήπως προχώρησαν στην εκποίηση της περιουσίας του δημοσίου;
            Μήπως κατόρθωσαν να βάλουν ουσιαστικό χέρι στην περιουσία της εκκλησίας;
            Μήπως κατόρθωσαν να πατάξουν την τεράστια μάστιγα της γραφειοκρατίας;
            Ή μήπως κατόρθωσαν να πατάξουν τη διαφθορά που καλά κρατεί;
            Δυστυχώς τίποτε από όλα αυτά.
Και για τους ειδήμονες, ιδού μερικά τελευταία στοιχεία από τον ΟΟΣΑ, και τη Eurostat, προς απόδειξη των παραπάνω:
  • Μέσα στη διετία 2009-2011 μείωσαν το ΑΕΠ κατά - 9,5% (παγκόσμια πρωτιά !!!!) ενώ ο στόχος ήταν…- 0,3%. Το 2012 αναμένεται να μειωθεί 4,4%.
  • Για το 2012 ο Πληθωρισμός, προβλέπεται να ανέλθει στο 4,6% ενώ ο στόχος ήταν …. 1,9%,
  • Οι εξαγωγές θα μειωθούν κατά -0,6% με στόχο… αύξηση +4,5%,
  • Η ανεργία τον Φεβρουάριο του 2012 έφθασε στο απίστευτο ποσοστό 50,4% (μέσος όρος σήμερα 22%)
  • Ενώ το σημαντικότερο (γιατί έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση του χρέους) το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, θα ανέλθει στο 8,1% του ΑΕΠ.
  • Η ανταγωνιστικότητα είναι η χαμηλότερη στην Ευρωζώνη και η 25η στην ΕΕ των «27», πίσω από τη Βουλγαρία και η Ρουμανία και στην 71η θέση σε σύνολο 134 χωρών παγκόσμια.
  • Η Ελλάδα κατατάσσεται σήμερα μεταξύ των ουραγών στους μακροοικονομικούς δείκτες καταλαμβάνοντας την 103η θέση, στην αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας την 116η θέση και στην εξέλιξη των χρηματοοικονομικών αγορών την 83η θέση.
  • Τέλος η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η ασταθής πολιτική, οι περιορισμοί στην πρόσβαση για χρηματοδοτήσεις και οι ανεπαρκείς υποδομές, που καλά κρατούν, τοποθετούν την Ελλάδα σε χειρότερη επενδυτική θέση από την Τυνησία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Μποτσουάνα, το Καζακστάν, το Μαυροβούνιο, την Κολομβία, την Αίγυπτο και την Τουρκία.
            Και τα λάθη, τις παλινωδίες, τις παραλείψεις και την ανυπαρξία σχεδιασμού, την τεράστια ανικανότητα, οι Παπανδρέου και Βενιζέλος προσπάθησαν να τα καλύψουν με τον εύκολο τρόπο της συμπίεσης, μισθωτών, συνταξιούχων, μικροεπιχειρηματιών και μικροϊδιοκτητών, ξεζουμίζοντας τους με διάφορα εισπρακτικά τεχνάσματα! Αποτέλεσμα; Έχουν οδηγήσει σήμερα χιλιάδες ανθρώπους σε απώλεια της δουλειάς τους και εκατομμύρια πολίτες στην απόλυτη εξαθλίωση.
            Από την άλλη μεριά ο Σαμαράς παριστάνει ότι αντιστέκεται, με μία καθαρά μιντιακή, επικοινωνιακή πολιτική, προφανώς για αντιπολιτευτικούς λόγους, γιατί απλά υπάρχει αλληλεξάρτηση του ίδιου και του κόμματος του με τα μεγάλα συμφέροντα αλλά και τον κρατικό μηχανισμό που υποθέτει ότι θα παραλάβει.
            Αυτό θα φανεί στη συνέχεια όταν ενδίδει ως  μέλος πλέον… της «σωτήριας» συνκυβέρνησης  Παπαδήμου – Βενιζέλου – Σαμαρά ( ο Καρατζαφέρης έκανε κωλοτούμπα) και υπογράφουν μαζί το καταστροφικό δεύτερο μνημόνιο δηλαδή την απόλυτη εξαθλίωση του 80% του Ελληνικού λαού, που ειρήσθω εν παρόδω, τα αποτελέσματα του οποίου δεν έχουμε δει ακόμα. 
            Το μνημόνιο 2 μας οδηγεί στην πλήρη απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας καθώς, μέσω του Αγγλικού δικαίου που αποδέχθηκε η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα ξεκινήσουν οι κατασχέσεις της κρατικής περιουσίας.

            Ενόψει λοιπόν των εκλογών, οι πολιτικοί που ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια της χώρας κυρίως οι Σαμαράς, και Βενιζέλος, θα κινηθούν σε δύο άξονες:
1.      Θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα μέτρα που πήραν δηλαδή τη συμπίεση στο έπακρο του λαού, εμφανίζοντας τη ως μονόδρομο για τη σωτηρία της χώρας, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο και
2.      Θα μας βομβαρδίσουν με ανεφάρμοστα προγράμματα και υποσχέσεις που φυσικά ποτέ δεν θα πραγματοποιήσουν, αλλά ούτε και μπορούν.
            Οι υπόλοιποι, παλαιοί που αντιτάχθηκαν στα μνημόνια και οι νέοι, θα εστιασθούν στο δράμα του λαού χωρίς όμως να έχουν να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις και ενέργειες  που θα μας βγάλουν απ’ το τέλμα, γιατί απλά δεν υπάρχουν!
            Εδώ πρέπει να πούμε ότι πριν δύο χρόνια υπήρχαν λύσεις που τώρα τείνουν να εξαφανισθούν.
            Και για να δικαιολογήσω το «δεν υπάρχουν λύσεις» θα αναφερθώ στα λόγια του διάσημου Άγγλου, συγγραφέα και Ευρωβουλευτή, Daniel John Hannan που λέει χαρακτηριστικά: «Αναρωτιέστε γιατί η Ελλάδα είναι τόσο ανίκανη να ανακάμψει με τα χρήματα που της προσφέρονται; Μα από το κάθε Ευρώ που χορηγείται ως αρωγή στην Ελλάδα, η Ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει για να στηρίξει την ανάπτυξη μόλις 19 λεπτά, ενώ τα υπόλοιπα 81 λεπτά δαπανώνται για την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. Δαπανώνται δηλαδή για τη διάσωση των τραπεζιτών και των ομολογιούχων από τις συνέπειες των δικών τους ατυχών επενδύσεων»,
            «Συγκεκριμένα, από το κάθε Ευρώ του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, 40 λεπτά του Ευρώ καταλήγουν στα ταμεία των ξένων χρηματοπιστωτικών ομίλων που δάνεισαν την Ελλάδα, ενώ 23 λεπτά καταλήγουν στα ταμεία των ελληνικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα. Τέλος, 18 λεπτά από το Ευρώ που προορίζεται για τη διάσωση της Ελλάδας καταλήγουν στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας». Και καταλήγει λέγοντας: «γι' άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι φτωχοί σώζουν τους πλούσιους».
            Δηλαδή για τα επόμενα 30 χρόνια οι Έλληνες θα πληρώνουμε έντοκα την αποπληρωμή δανείων, για να εξοφλήσουμε τούς τοκογλύφους-πιστωτές υποθηκεύοντας τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, για χρέη τα οποία δημιούργησαν οι άφρονες πολιτικοί, οι Τραπεζίτες και ορισμένοι “οικονομικοί παράγοντες”.
            Ο Hannan έχει μεγάλο δίκαιο καθώς η συρρίκνωση των εισοδημάτων από το μνημόνιο 2 αλλά και το «κούρεμα» δεν θα αντιμετωπίσουν ούτε το χρέος, που θα εξακολουθήσει να μην είναι βιώσιμο, ούτε και την ύφεση που συνεχώς βαθαίνει.
            Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ο γνωστός προφήτης της παγκόσμιας οικονομίας Nouriel Roubini αλλά και οι μεγάλοι οίκοι επενδύσεων και ανταλλαγής ομολόγων. Είναι πάγια εκτίμηση τους ότι η Ελλάδα, και ενδεχομένως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη, προκειμένου να αποτραπεί η κατάρρευση συνολικά του Ευρώ. Προβλέπουν και δεύτερη αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους, με την επισήμανση ότι θα συνοδευτεί από την επιστροφή στη Δραχμή.
           
             Προσωπικά πιστεύω ότι η υπογραφή του μνημονίου 2, ήταν πράξη εσχάτης προδοσίας και πως οι Βενιζέλος, Σαμαράς και Παπαδήμος θα έπρεπε να πάνε στο Γουδί.

              Εύχομαι να διαψευσθώ.
            Γιατί όμως οι γνωστοί πολιτικοί προχώρησαν στις υπογραφές και των δύο των μνημονίων ενώ ήταν γνώστες των αδιεξόδων;
            Μα όπως αποδείχθηκε ο μοναδικός τους στόχος ήταν η προστασία των «ημετέρων», δηλαδή των εγκάθετων κομματικών στελεχών που πλαισιώνουν το Δημόσιο τομέα αλλά και αυτών που απομυζούν το Δημόσιο (πχ. Καναλάρχες – κατασκευαστές κλπ). Αντί λοιπόν να απολύσουν μεγαλοστελέχη, να κλείσουν, άχρηστους οργανισμούς, να περικόψουν δαπάνες, να εκποιήσουν δημόσια περιουσία, προτίμησαν να φορολογήσουν χωρίς έλεος όλα τα εισοδήματα,  περιουσιακά στοιχεία, αλλά και την κατανάλωση.
            Αποτέλεσμα ήταν, η ύφεση, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού και η ανεργία πάνω από 20%. Παράλληλα, τα δημόσια έσοδα όχι μόνο δεν αυξάνονται με την αύξηση των φόρων, αλλά αντίθετα μειώνονται λόγω της μείωσης των εισοδημάτων, του τζίρου των επιχειρήσεων και της μείωσης της κατανάλωσης.
            Το ότι τα μέτρα αυτά ήταν λάθος ήταν γνωστό εξαρχής. Το ήξεραν και τους το έλεγε και η τρόικα, όμως προτίμησαν να τα πάρουν και να διαλύσουν την οικονομία παρά να συμμαζέψουν το κομματικό Δημόσιο.
            Τι θα έπρεπε να είχαν κάνει; Μα αυτό που έκανε ο τίμιος και συνετός  Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας  Ólafur Ragnar Grímsson που έβαλε τον πρωθυπουργό και τους άλλους υπεύθυνους της χρεοκοπίας στη φυλακή, περιόρισε στο ελάχιστο της δαπάνες στο δημόσιο, συρρίκνωσε τις δραστηριότητες των τραπεζών κλπ. Τώρα μετά από 4 χρόνια η Ισλανδία τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 4%.  Αλλά βλέπετε εδώ δεν είναι Ισλανδία!!! Συμφωνείτε κε. Παπούλια;  
            Η παρέμβασή που έκανε η Τρόικα ήταν στη σωστή κατεύθυνση παρ’  όλο που κύριος σκοπός της είναι να στηρίξει το Γαλλογερμανικό πιστωτικό σύστημα.
            Είπε στην κυβέρνηση να μειώσει το μέγεθος του Δημοσίου, κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς και επιζήμιες δημόσιες επιχειρήσεις, να μειώσει το κόστος του καταργώντας προνόμια, να πουλήσει ΔΕΚΟ και δημόσια περιουσία, να ανοίξει τα επαγγέλματα ώστε να αντιμετωπιστεί και ο κίνδυνος της ανεργίας, να πέσουν οι τιμές και να απελευθερώσει τις αγορές ώστε να γίνουν επενδύσεις.
            Η κυβέρνηση του Παπανδρέου –Βενιζέλου δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντίθετα κορόιδεψε την τρόικα και την Ευρώπη και προτίμησε  να μας φορολογήσει μέχρι θανάτου, παρά να θίξει τα προνόμια του κομματικού κράτους.
            Έτσι λοιπόν όταν πλέον διαπιστώθηκε ότι «οι Έλληνες κοροϊδεύουν», η στάση της διεθνούς κοινότητας άλλαξε απέναντί μας. Δόθηκε άμεση προτεραιότητα στο να πάρουν τα λεφτά που τους χρωστάμε με οποιονδήποτε τρόπο.
            Αυτόν θα τον επέλεγε η Ελληνική κυβέρνηση. Και βλέποντας ότι ο Λαός δεν αντιδρά (όπως έγινε στην Αργεντινή και αλλού) επέλεξε την αύξηση της φορολογίας, τα έκτακτα χαράτσια στα εισοδήματα και στην περιουσία. Παράλληλα η Ελλάδα αφήνεται απο τούς "εταίρους" μας να γίνει παράδειγμα για τους υπόλοιπους απειθάρχητους και «προβληματικούς Ευρωπαίους».
            Το πρόγραμμα αυτό δεν μας το επέβαλε η τρόικα αλλά, οι Βενιζέλος και Σαμαράς, και οι συμπαραμαρτούμενοι πολιτικοί και κομματικοί φίλοι τους.
            Το περίεργο είναι ότι ούτε η κυβέρνηση συνεργασίας, Παπαδήμου κινήθηκε προς την κατεύθυνση που έπρεπε. Απλά περιορίσθηκε στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους για το «κούρεμα» και υπέγραψε την καταδίκη του Ελληνικού Λαού με το καταστροφικό μνημόνιο 2. Τόσο το κούρεμα όσο και το μνημόνιο 2 και όσα και να ακολουθήσουν δεν πρόκειται να μας βγάλουν από την κρίση.
            Ο καθηγητής, ακαδημαϊκός και πρώην Υπουργός οικονομικών της Χιλής Andres Velasco, σε άρθρο του με τίτλο «Πώς θα τελειώσει η Ελληνική τραγωδία» (“How to End the Greek Tragedy”) γράφει:
«Αυτή τη στιγμή το χρέος της Ελλάδας είναι 160% του ΑΕΠ. Ας υποθέσουμε ότι θα χρειάζονταν  στην Ελλάδα 25 χρόνια για να κατεβάσει το χρέος στα όρια του Μάαστριχ (60%). Αν το επιτόκιο των δανείων ήταν 4% και για τα επόμενα 25 χρόνια και η ανάπτυξη θα ήταν 2%, τότε το απαιτούμενο πλεόνασμα προϋπολογισμού θα πρέπει για το επόμενο ¼ του αιώνα, να έφτανε το 5,7% του ΑΕΠ,» πράγμα τελείως αδύνατο. Πώς από το τωρινό έλλειμμα 24Δις θα πάμε σε πλεόνασμα 5Δις το χρόνο και μάλιστα για 25 χρόνια? 
            Συμπέρασμα: η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποφύγει τη χρεοκοπία!! Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποφύγει την επιστροφή στη Δραχμή και όσο συντομότερα γίνει τόσο το καλύτερο.
            Ο Παπαδήμος στο διάγγελμά του ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός και δεν είπε ότι σωθήκαμε!! Απλά προσπάθησε να δώσει φρούδες ελπίδες!!!
Ο Σαμαράς ρίχνει τα βάρη στο Βενιζέλο αποφεύγοντας να σχολιάσει την υπογραφή του μνημονίου 2. Ο Βενιζέλος παρουσιάζει σαν κατόρθωμα και μονόδρομο το κούρεμα και τα μνημόνια!!
            Ως πότε αυτοί οι άνθρωποι θα μας περνάνε για χαχόλους και κάφρους;
            Τολμάνε οι καταστροφείς και προδότες της Ελλάδας να ξαναζητάνε πάλι την ψήφο του Ελληνικού λαού!! Και να υπόσχονται ξανά!
Αλλά φαίνεται ότι ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο!
            Η παρακάτω τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν καθαρά ότι πλέον ο Ελληνικός Λαός αισθάνεται αηδία, μαυρίζει τα δύο μεγάλα κόμματα και διαμαρτυρόμενος στηρίζει τις ελπίδες του σε νεοσύστατα (όπως π.χ. οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμένου ) και στα ήδη υπάρχοντα μικρά κόμματα.  

Ακολουθεί ακόμα μια δημοσκόπηση που δείχνει καθαρά τη σιχαμάρα του λαού για τους υπάρχοντες πολιτικούς. 

Ακόμα μια δημοσκόπηση ανάμεσα όμως στους φίλους του διαδικτύου που δεν παύει όμως να είναι χαρακτηριστική.  

            Η 6η του Μάη πρέπει να είναι για κάθε Έλληνα ημέρα περισυλλογής και ευθύνης.
            Αντιλαμβάνομαι και συμμετέχω στη σιχαμάρα που μας φέρνουν οι περισσότεροι πολιτικοί, όμως τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για απαξίωση της πολιτικής σκηνής (πράγμα που προσωπικά πολύ θα το επιθυμούσα).
            Η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και απαιτείται μια τίμια κυβέρνηση για να μας βγάλει το συντομότερο από το αδιέξοδο. Μια κυβέρνηση συνεργασίας (έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να υπάρξει αυτοδύναμη) από αδιάφθορους φορείς, χωρίς τη συμμετοχή των δύο μεγάλων κομμάτων, ολιγομελής με πολλούς εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες.
            Έτσι δεν μένει άλλη επιλογή από το να ψηφίσουμε τα λεγόμενα μικρά κόμματα.   
            Ωστόσο οι ψηφοφόροι είναι διστακτικοί και επιφυλακτικοί και ενίοτε καχύποπτοι γιατί πλανάται η ασυμφωνία μεταξύ τους, λόγω διαφορετικών ιδεολογικών προσεγγίσεων, που δημιουργεί αβεβαιότητα.  Όμως η αβεβαιότητα ενέχει ελπίδες και σίγουρα είναι καλύτερη από τη βεβαιότητα της σημερινής αθλιότητας. 
            Ας σκεφθούμε καλά και υπεύθυνα προτού πάμε στην κάλπη!  Δεν έχουμε το δικαίωμα να σύρουμε τη χώρα μας σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες.
Ας μη ξεχνάμε: Το ατομικό μας συμφέρον εντάσσεται στο συλλογικό και όχι το αντίθετο.