ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ

          Λιγότερο από μία εβδομάδα μας χωρίζει από τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Για άλλη μια φορά θα κληθούμε να επιλέξουμε αυτούς που στα επόμενα 5 χρόνια θα διαφεντέψουν τον τόπο. Ωστόσο τούτες οι εκλογές διαφέρουν από αυτές που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

          Ο λόγος για τον οποίο ψηφίζαμε μέχρι σήμερα ήταν απλά για να εκλέξουμε τους άρχοντες του τόπου μας και της περιφέρειας στην οποία ανήκουμε.

          Τα κριτήρια που χρησιμοποιούμε συνήθως για να επιλέξουμε την ηγεσία του τόπου, σύμφωνα με σχετική έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι:

·        70% Προσωπικά (Υποκειμενικά κριτήρια)

·        20% Αξιοκρατικά (Αντικειμενικά κριτήρια)

·        10% Κομματικά κριτήρια.

          Τα υποκειμενικά κριτήρια είναι: οι συγγένειες, οι φιλίες, η ελπίδα ή οι υποσχέσεις για κάποιο βόλεμα, η σκηνική παρουσία του υποψήφιου και ακόμα ο επηρεασμός από τις δημόσιες σχέσεις που ασκεί ο υποψήφιος. (προγράμματα, εκλογικά κέντρα, SMS, MMS, social media,   κλπ)

          Τα αντικειμενικά κριτήρια έχουν να κάνουν με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του κάθε υποψηφίου, τα πνευματικά και ψυχικά του χαρίσματα, τα ηγετικά του προσόντα, την παιδεία του, την καλλιέργειά του, την πορεία του στον επαγγελματικό στίβο, την θέρμη του για ανιδιοτελή προσφορά, τον ανθρωπισμό του, την θέλησή του, τα δείγματα γραφής που έχει δώσει, το όραμά του για το μέλλον, την δύναμη, την ελπίδα και το κουράγιο να αλλάξει ό,τι σαθρό και απαξιωμένο εξακολουθεί να ανθίσταται και που σήπεται, απομεινάρι της εποχής του χθες.  

          Με κομματικά κριτήρια ψηφίζουν κυρίως: οι στρατευμένοι σε κόμματα, οι αμετακίνητοι κάποιας ιδεολογίας, οι φανατικοί. Τελευταία τα κριτήρια αυτά τείνουν να ελαχιστοποιηθούν.     

          Λίγο πολύ και σε γενικές γραμμές με βάση αυτά τα κριτήρια πηγαίνει  στην κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών ο ψηφοφόρος.  

          Όμως σε αυτές τις εκλογές εξ’ αιτίας της  κατάστασης που σήμερα βιώνουμε και που όμοια της δεν υπήρξε εδώ και 70 χρόνια το κυρίαρχο  κριτήριο θα πρέπει να είναι άλλο από αυτά που προαναφέρθηκαν.

         

          Αλλά πριν μιλήσουμε για το κριτήριο αυτό ας δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται η χώρα μας και ποιες οι προοπτικές βελτίωσης στα επόμενα χρόνια.  

          Πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου της Αθήνας έδειξε ότι: το 41% των Ελλήνων είναι φτωχοί  ενώ (με κριτήρια του 2009) ο ένας στους επτά ήτοι  το 14% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της «ακραίας φτώχειας», δηλαδή δεν έχει να φάει, το δε 20% των ελληνόπουλων υποσιτίζεται. Υπολογίζεται ότι μέχρι τώρα έχουν αυτοκτονήσει 5.700 συμπολίτες μας και ο μακάβριος αυτός ρυθμός συνεχίζει αυξανόμενος. Χιλιάδες άλλοι αργοπεθαίνουν γιατί δεν μπορούν πια να προμηθευθούν τα φάρμακα τους. Οι δρόμοι γέμισαν άστεγους, όχι αλλοδαπούς αλλά Έλληνες.

Δεκάδες επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά.    

          Και δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Αυτό δεν είναι δική μου άποψη είναι άποψη των κορυφών της παγκόσμιας οικονομίας. 

          Οι ιδιωτικές επενδύσεις, μειώθηκαν πάνω από 50% χωρίς καμία προοπτική αύξησης καθώς η μη βασική αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος σε συνδυασμό με την απίστευτη γραφειοκρατία που αντί να μειωθεί αυξάνεται, αποτρέπει κάθε σοβαρό επενδυτή και κατ’ επέκταση την έστω και ισχνή ανάπτυξη.

Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους έχει περάσει πλέον στα κράτη της ΕΕ  (EFSF 140 Δις + Τράπεζες103 Δις ) και μάλιστα με ρήτρες Αγγλικού Δικαίου, έχει δε φτάσει σε αβάστακτα επίπεδα (328 Δις €) και φυσικά είναι αδύνατο να εξυπηρετηθεί χωρίς κούρεμα πράγμα το οποίο παραδέχεται πλέον και ο κ. Στουρνάρας.

          Οι εναλλακτικές λύσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εναρμονισμένες πλήρως με τις Γερμανικές επιταγές, αλλά και αυτές των τραπεζιτών είναι, η επιμήκυνση  αποπληρωμής του χρέους ακολουθώντας την ίδια και χειρότερη πολιτική λιτότητας.

Αυτό σημαίνει ότι για τα επόμενα 50 τουλάχιστον χρόνια ο Λαός θα υποφέρει. Η μεσαία και κατώτερη τάξη θα εξακολουθήσει να στύβεται προκειμένου να διατηρηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα. Φυσικά το τελευταίο, που ο κ. Σαμαράς το έχει κάνει καραμέλα μαζί με το «βγήκαμε στις αγορές», είναι επικοινωνιακό προεκλογικό τέχνασμα και δεν μεταφράζεται σε κάποιου είδους βελτίωση. Η κατάσταση θα εξακολουθήσει να χειροτερεύει και σημειώνουμε ότι δεν έχουν έρθει ακόμα τα χειρότερα.

          Φυσικά στο γενικότερο αυτό πλάνο εντάσσεται και το νησί μας το οποίο κατ’ επιταγή των μνημονίων έχει υποβαθμισθεί αφάνταστα.

          Βρισκόμαστε ανάμεσα στα δεκαπέντε νησιά που έχει υποβαθμίσει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ η με εντολή της τρόικας. Η Εφορία, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, το ειρηνοδικείο, το ΙΚΑ, το Ιστορικό αρχείο, έκλεισαν. Το κέντρο υγείας υπολειτουργεί χωρίς γιατρούς και το αποκορύφωμα απόκοψαν το Ιστορικό νησί μας από την Πάτρα, βασικό κόμβο για την επιβίωση μας. Πληροφορούμαι δε ότι οσονούπω θα κλείσουν και το ταχυδρομείο και το ΕΠΑΛ.

Αυτή είναι η πολιτική της δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ + ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική της εξαθλίωσης των μικρών και μεσαίων.

          Απορώ δε με το θράσος των στελεχών τους: Τις προάλλες ήρθε εδώ η κ. Άντζελα Γκερέκου να μας πει τι; Αυτή δεν ήταν που ψήφισε όλα τα μνημόνια που υποβάθμισαν το νησί μας;  Και τώρα μας παρουσιάζεται ως …ανεξάρτητη !!!

          Ήρθε και ο κ. Σπύρου, άλλος ανεξάρτητος από κει. Τριάμισι χρόνια τώρα αυτός και ο κ. Κουρής μας κοροϊδεύουν για την κατασκευή του λιμανιού στον πίσω Αετό. Το ίδιο και για το λιμάνι των Φρικών. Συνέχισε την κοροϊδία ο κ. Σπύρου και λέξη δεν είπε για το αισχρό κατασκεύασμα του ΠΑΣΟΚ από το οποίο οι Φρικιώτες έχασαν εκατομμύρια.

          Εδώ λοιπόν μπαίνει το κυρίαρχο κριτήριο με βάση το οποίο θα πρέπει να επιλέξουμε τους τοπικούς άρχοντες τόσο σε επίπεδο Περιφέρειας όσο και σε επίπεδο Δήμου.     

        

   

          Σε αυτές τις εκλογές ο πολίτης πρέπει να κρίνει όχι μόνο τη συνθήκη της σχέσης των υποψηφίων με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και το πλέγμα των αμφίπλευρων σχέσεων με την κεντρική εξουσία, επειδή σήμερα, οι πολιτικές άγριας λιτότητας, εφαρμόζονται όλο και περισσότερο, μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης π.χ. η υποβάθμιση του νησιού μας.

          Το κυρίαρχο λοιπόν κριτήριο είναι η κομματική τοποθέτηση των υποψηφίων. Είναι αναγκαίο η δικομματική κυβέρνηση να πάρει ένα κυρίαρχο μάθημα: ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ !

          Ο λαός, δεν αντέχει άλλους φόρους, δεν αντέχει άλλες κατασχέσεις, δεν αντέχει τη διακοπή βασικών υπηρεσιών υγείας και επιδομάτων επιβίωσης, δεν αντέχει να ζει με άγχος και φόβο, δεν αντέχει την αβεβαιότητα του μέλλοντος των παιδιών του, δεν αντέχει άλλο την κατάθλιψη, οι κοινωνίες δεν αντέχουν άλλη υποβάθμιση, δεν αντέχουν άλλη εξαθλίωση.

          Και θα πάρει το μάθημα αν ο λαός εκλέξει καθαρά αντιμνημονιακές δυνάμεις. Αν ο λαός επιλέξει υποψήφιους που έχουν αποκηρύξει μετά βδελυγμίας την πολιτική των μνημονίων και της εξαθλίωσης.

          Όμως προσοχή πρέπει να γνωρίζουμε καλά τι ψηφίζουμε γιατί κάτω από την προβιά των δήθεν «σωτήρων» μπορεί να κρύβεται ο λύκος της δικομματικής εξουσίας.

Πολλοί είναι αυτοί, πρώην υπηρέτες της εξουσίας που διέλυσε τη χώρα, που μεταλλάχθηκαν και τώρα δηλώνουν «ανεξάρτητοι» και προβάλλουν υπερκομματικό πρόσωπο, όμως είναι αυτοί οι «βαμμένοι» του χθες, και «ξεπλυμένοι» του σήμερα, που εμφανίζονται ως οι «ικανοί» διαχειριστές του Δήμου ή της Περιφέρειας μας!

Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους. Κάποιοι υπηρέτησαν μεν τα προηγούμενα καθεστώτα, όμως όταν είδαν το γκρεμό στο χείλος του οποίου  μας έφεραν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο αποχώρησαν αλλά αποκήρυξαν με σθένος και με κόστος τη δικομματική εξουσία και τα μνημόνια που μας κατέστησαν όχι μόνο πένητες αλλά υπόδουλους στα διεθνή συμφέροντα.     

          Το παραπάνω κυρίαρχο κριτήριο ισχύει πόσο μάλλον για τις Ευρωεκλογές της 25^ης Μαΐου. Εκεί κυρίως πρέπει να επιλέξουμε πρόσωπα καθαρά αντιμνημονιακά.

          Ακόμα και κάποιοι αμετανόητοι Πασόκοι και Νεοδημοκράτες (που δεν ανήκουν στα μεγάλα συμφέροντα και στα «λαμόγια»), πρέπει να αποφασίσουν να δώσουν μήνυμα στους αρχηγούς τους, πως αυτοί οι οικογένειές τους και η Ελλάδα δεν αντέχει άλλη εξαθλίωση και αν τύχει και συνεχίσουν να βρίσκονται στην αρχή να αλλάξουν άρδην πολιτική. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια που όμως σιγά σιγά φθίνουν.       

Έτσι λοιπόν σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να ξεχάσουμε ότι ψηφίζουμε το συγγενή ή το φίλο μας, ή γιατί μας έκαναν κάποια χάρη, ή για να βολευτεί το παιδί μας, ή για να υποχρεωθούν κάποιοι που ενδεχομένως θα φανούν χρήσιμοι αργότερα. Ακόμη και αυτά τα αντικειμενικά κριτήρια πρέπει να αγνοήσουμε ή τουλάχιστον να τα θέσουμε σε δεύτερη προτεραιότητα και να προτάξουμε το βασικό κριτήριο:

          Την καταδίκη της πολιτικής της άθλιας δικομματικής εξουσίας και των μνημονίων. Να ψηφίσουμε αποκλειστικά και μόνο αποδεδειγμένα  αντιμνημονιακές δυνάμεις.  

          Γιατί τι να το κάνουμε το βόλεμα του παιδιού μας ή ακόμα τον άριστο αλλά προσκυνημένο ηγέτη, αν καταστραφεί η χώρα γεγονός το οποίο, με την σημερινή πολιτική της δικομματικής κυβέρνησης, βρίσκεται  ante portas !